"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน" เสียงเจย์เดนเดินตรงเข้ามาเอ่ยถามทับทิมด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงงไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เจ้าของใบหน้าเรียวสวยก็จ้องมองมาเฟียร้ายนิ่งแววตาราบเรียบ
"ก็อย่างที่นายได้ยิน"
"มันหมายความว่ายังไง ทำไมเธอ..."
"ฉันเป็นลูกสาวของประธานรัฐสภา"
"..." คนตัวสูงชะงัก
"นี่ไง คนที่นายอยากรู้มาโดยตลอด"
"เขาคือคนที่โอนเงินให้เธองั้นเหรอ"
"อืม"
"แล้วทำไมเธอ..."
"เพราะฉันอยากไปจากนายแล้วไง" สิ้นเสียงหวานเรียบนิ่งเอ่ย มาเฟียร้ายที่ได้ยินก็เงียบไปในทันที
"เพราะฉันอยากไปจากคนสารเลวแบบนายแล้ว ฉันเลยโกหกว่าคนนั้นคือเคลวิน ทั้งที่ความจริง...คนคนนั้นคือ พ่อฉันเอง" เรียวปากสวยขยับบอกด้วยสีหน้าราบเรียบไร้ความรู้สึก เจย์เดนที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่ยืนนิ่งไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามา ทั้งความรู้สึกโล่งใจที่ทับทิมไม่ได้ทรยศเขา แต่ในความโล่งใจนั้นก็เต็มไปด้วยความงุนงงกับ
