เช้าวันจันทร์...
ชายหนุ่มกับหญิงสาวนั้งรถออกมาทำงานด้วยกัน
"คุณวีจอดให้มิ้นตรงนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวมิ้นเดินเข้าไปเอง" ปฐวีขมวดคิ้ว
"เดิน...ทำไมต้องเดินด้วย"ชายหนุ่มกล่าวขึ้น
"ถ้ามีคนเห็นว่าเรามารถคันเดียวกันมันจะดูไม่ดีนะคะ"
"ผมไม่สน ใครจะมองยังไงก็ชั่ง"
"ไม่ได้นะคะ คุณเป็นถึงประธานลูกน้องในปกครองก็ไม่ใช่น้อยๆ"
"ไม่ครับผมไม่สนใครจะคิดยังไงก็ชั่ง ยังไงเราก็ปิดพวกเขาไม่มิดหรอกครับ"
(เฮ้อออ..บทจะไม่ฟังก็ไม่ฟังอะไรเลย)
มายมิ้นคิดในใจ
ปฐวีขับรถเข้ามาจอดในที่จอดรถท่านประธาน มายมิ้นหันซ้ายหันขวาดูว่ามีคนอยู่แถวนี้หรอป่าว ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นถึงกลับส่ายหัว มายมิ้นเห็นไม่มีใครเลยรีบเปิดประตูรถลงมา
"สวัสดีครับคุณวี"เสียงของประเวศดังมาแต่ไกล มายมิ้นถึงกับยืนตัวแข็งหลับตาปี๋
หวังว่าประเวศจะไม่เห็นเธอ
"อ่าวว..คุณมิ้นทำไมมาอยู่นี้ละครับ"
เสียงของประเวศดังอยู่ข้างหลังเธอ เธออยากจะกัดลิ้นตั
