บท8.ฉันจะอาบน้ำกับเธอ💦
743 Words
หลายวันต่อมา
"ลันลาลั๊น..ล๊า" ฉันอยู่บ้านนี้อย่างสงบเพราะท่านหญิงใหญ่ไปงานสมาคมที่ต่างประเทศหลายอาทิตย์โดยมีลูกสาวบุตรธรรมอย่างพอใจไปด้วย ส่วนท่านคีย์มาเฟียที่เย่อหยิ่งก็ไปงานการค้า
ตึก ตึก ฝีเท้าของบางคนตรงเข้ามายังสวนหลังบ้านที่จินดานั่งฮัมเพลงอยู่
"จินดา! " อบเชยตะโกนเรียกพร้อมทำตาโตเบิกกว้าง
"...." คนนี้ใคร ไม่เห็นมีในข่าวสาร
"จะ..จินดาจริงด้วย ฮืออ...จินดา" อบเชยคว้าแขนจินดาหมุนตัวเธอไปมาด้วยความดีใจ
"นี่เธอเบาๆ สิฉันเจ็บนะ" ฉันขมวดคิ้วใส่ เด็กผู้หญิงที่อายุน่ารุ่นราวคราวเดียวกันน่าตาน่ารักดีด้วย ทำท่าตื่นเต้นจนเกินเบอร์
"ฉัน...ปกติจินดาจะแทนตัวเองว่าจินดานะ" อบเชยถามแล้วเอียงหัวมองด้วยความสงสัย
ตึบ ทั้งคู่นั่งลงข้างกัน จินดาโกหกด้วยมุกความจำเสื่อมเพราะสะดุดสายเชือกรองเท้าอีกครั้ง
"ฮะ!! โธ่ จินดา ซวยซ้ำซวยซ้อนแต่ตลกดี ฮ่าๆ" อบเชยหัวเราะลั่นซึ่งเธอคิดว่าเป็นเรื่องจริง
"เธอเชื่อจริงๆ เหรอเนี่ย" ฉันถามย้ำอีกครั้ง
"เชื่อสิ ก็จินดาไม่เคยโกหกเราสักครั้ง ว่าแต่...ปกติจินดาจะใส่น้ำหอมที่ท่านคีย์ซื้อให้ แต่วันนี้กลายทำไมเป็นกลิ่นกุหลาบแทน"
"อยากลองเปลี่ยนบ้าง ไม่ใช่น้ำหอมแต่น้ำอบกุหลาบทำเองด้วย" ฉันตอบกลับไป ถ้ารู้ลึกขนาดกลิ่นตัวต้องสนิทกับพี่จินดามากแน่ หรืออาจเป็นคนเดียวที่พี่จินดาไว้ใจก็ได้ แต่ยังไม่ชัวร์เราต้องรู้จักให้มากกว่านี้ก่อน
"ได้ยินเสียงหัวเราะลั่นไม่เกรงใจใครเลยนะ"
สองสาวรีบหันมอวตามเสียง ปรากฏว่าเป็นท่านคีย์
"ทะ..ท่านคีย์" อบเชยรีบลุกขึ้นยืนแล้วก้มหัวลงต่ำทันที
"เอาเถอะอย่าพิธีให้มาก ที่บ้านก็อยากทำตัวสบายกัน " ผมพูดกับลูกคนรับใช้ แต่สายตาจ้องมองจินดาที่ทำหน้าตาซื่อ
"อะไรคะ" ฉันถามเมื่อเขาเริ่มจ้องหนัก
"ถ้าฉันมาเธอต้องหาน้ำเย็นๆ กลิ่นชาหอมให้ แล้วทำไมวันนี้ไม่เตรียม" ปกติงานบ้านหรือความเป็นเมียของจินดาไม่เคยบกพร่อง แต่ครั้งนี้กลับลืม แววตางุนงงที่มองผมทำราวกับว่าจำไม่ได้
"จินดาความจำเสื่อมชั่วขณะค่ะท่านคีย์ เพราะสะดุดเชือกรองเท้า" อบเชยรีบแก้ตัวแทน
"แล้วเธอก็เชื่อเหรอ? "
"คิก..คิก...ฮ่าๆ " ฉันกลั้นขำไม่ไหวอีกแล้ว อบเชยเชื่อจริงจังในเรื่องที่ฉันเล่า คนอะไรซื่อขนาดนี้
"..." ผมจ้องมองใบหน้าของจินดาที่แววตาเปี่ยมไปด้วยความสดใส ต่างจากเมื่อก่อนที่หมองหม่น รอยยิ้มเสียงหัวเราะนี้ดันติดในสมองผมซะแล้ว
ห้องจินดา
"แค่น้ำทำไมไม่เตรียมเอง กว่าจะต้มจะกรองจะกลั่น โอ๊ยยย! " ฉันบ่นพึมพำเมื่อต้องทำหน้าที่เมียมันยุ่งยากวุ่นวายไปหมด
ซ่าาา ~เสียงน้ำจากฝักบัวห้องน้ำที่ตกแต่งทำให้สาวน้อยผู้ไม่เคยเห็น ชอบใจ
"ใหญ่กว่าบ้านทั้งหลังของเราอีกนะ แค่ห้องน้ำกว้างมากนึกว่าสนามฟุตบอล ฮ่าๆ " ฉันถูสบู่ที่ฟองฟ๊อดขาวไปทั่วตัว อาบน้ำแต่ละทีใช้เวลานานหน่อยเพราะมั่วดื่มด่ำกับความสบาย
แกรก กริ๊ดดดด!!! ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก
"ไอ้ท่านคีย์! " ฉันตะโกนใส่หน้า อยู่ๆ ก็เสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาเพราะฉันดันลืมล็อกกลอน แต่นี่มันพื้นที่ส่วนตัวนะ
"เธอเรียกฉันว่าไอ้เหรอ...หยาบคายไปแล้วนะ" ผมกดเสียงทุ้มต่ำเชิงไม่พอใจ เป็นถึงมาเฟียจะให้ใครมาหยามไม่ได้
"ก็ท่านคีย์เปิดเข้ามาทำไม น...หนูอาบน้ำอยู่นะ"
"ทำเหมือนไม่เคยอาบน้ำกับฉัน" ผมยิ้มมุมปากกวาดสายตาไปยังเรือนร่างขาวเนียน ผิวขาวที่ดูแปลกตาแต่ทว่า..
"ชะ..ช่วยออกไปก่อนนะคะ"
"ตอนล้มหัวฟาดพื้นเอานมฟาดลงด้วยหรือเปล่า?ดูมันใหญ่ขึ้นนิดหนึ่งนะจินดา"
"อ๊าย์ หยุดมองนะคะออกไป! "ฉันหลับตาเเล้วส่งเสียงไล่ มันน่าอายที่สุด
เขาเข้ามากระชากเอวบางไว้ในอ้อมกอด เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกสบู่บนตัวสาวน้อยที่เปียกละเลงจนชุ่ม
ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันมากจนสัมผัสแรงพ่นของลมหายใจที่เริ่มจะถี่ขึ้นเรื่อยๆ
"ฉันจะอาบน้ำกับเธอ"
''!!!!"
- Writer
