14
[Yamroll]
สิ่งที่ต้องอดทน
ความกลัวของฉันพุ่งเป้าไปที่คุณกรณ์อย่างไม่ลังเล เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะเขาใกล้ชิดกว่าและสามารถทำทุกอย่างกับวงโนล่าได้
แม้แต่เซฟเฮาส์หลังนี้ก็เป็นบ้านที่คุณกรณ์ซื้อไว้พักผ่อนส่วนตัวกับครอบครัว เพิ่งจะยกให้เป็นที่เก็บตัวของวงโนล่าไม่ถึงปีด้วยซ้ำ...
"แยมเน่าๆมาซ้อมรวมได้แล้ววววว~ ผักบุ้งมาแล้ว"
ฉันหันไปมองตามเสียงเรียกของมิเรย์ ก่อนจะล็อกหน้าจอมือถือแล้วลุกขึ้นฮึบอีกครั้ง
"โอเค ไปเดี๋ยวนี้ล่ะ"
"เร็วๆยัยหัวแดง"
"เอออออ"
และแล้วก็ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจไปทุ่มเทซ้อมกับเพื่อนๆในวงแทน แต่ฉันไม่ลืมหรอกนะ ติดอยู่ในหัวจนซ้อมเสร็จ กินข้าวเย็น และเตรียมอาบน้ำเข้านอน เข้ามาในห้องฉันลังเลว่าจะคุยกับมิเรย์ดีรึเปล่า อึกอักอยู่นานหันมองเธอหลายรอบ จนมิเรย์ถอดเสื้อผ้าโยนใส่ตะกร้าเดินเปลือยตามวิถีโนสนโนแคร์ของเธอ
ความหวาดระแวงที่สะสมมาทั้งวัน ก็ทำให้ฉันรีบคว้าผ้าเช็ดตั
