3 | ปีศาจ vs กามเทพ

1908 Words

3 ปีศาจ vs กามเทพ 'ก๊อก ก๊อก ก๊อก' ภาคิณพลิกหลังมือเคาะโต๊ะเบาๆ "คิง... ไลออน" เท็กซัสหลุดจากภวังค์หวนกลับมาสบตาทุกคนที่นั่งมองหน้าเขาอยู่อีกครั้ง ก่อนจะนวดหว่างคิ้วไล่ความคิดในหัวออกไป แล้วยกมือขึ้นเล็กน้อย "โทษที มีเรื่องคิดในหัว" "เรื่องกลุ่ม?" ภาคิณถามแล้วเอนพิงพนักเก้าสบายๆ "ไม่มีอะไร เอาเป็นว่าเรื่องตำรวจเราจะไม่เพิ่มอะไรทั้งนั้น ถ้ามันมีปัญหาเราจะดับเครื่องชน ที่มันเรียกร้องผ่านคุณเอริคคงเห็นว่าเป็นชาวต่างชาติที่มาลงทุนในไทย ยังไงไลออนจะจัดการเอง" พายุพยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็ไม่ลืมถามเรื่องที่น่ากังวลในอนาคต "แน่ใจนะว่าจะไม่มีปัญหาในอนาคต ถึงธุรกิจส่วนมากของเราจะถูกกฎหมาย แต่ระหว่างทางก็สะดวกเดินง่ายเพราะตำรวจ" เท็กซัสเผยยิ้มออกมา และมองหน้าลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง "ที่พวกมันมีเงิน กินหรู อยู่สบาย มันก็เงินจากพวกเราทั้งนั้น มันไม่ตัดช่องทางตัวเองอยู่แล้ว" ถึงเขาจะเหม่อไปบ้าง แต่เรื่องที่พวกพ้องคุยกันก็ไม่หลุดพ้นหู การประชุมกลุ่มลุล่วงไปด้วยดี นอกจากประชุมเรื่องใต้โต๊ะที่ตำรวจร้องขอเพิ่ม ก็ประชุมถึงเส้นทางเดินเรือขนส่งสินค้าของ TT LOGISTICS ที่จะต้องปรับเปลี่ยน และลดลงตามสภาวะเศรษฐกิจ "เหม่ออะไรในที่ประชุม ดีนะที่ปู่มึงไม่อยู่" พายุบ่นทันทีที่ออกมาจากห้องประชุม ปู่ของเท็กซัสคือแทนไท ผู้ก่อตั้งไลออนและอาวุโสที่สุดในตอนนี้ ถึงเขาจะขึ้นเป็นคิงแต่ทุกอย่างยังอยู่ในสายตาปู่ของเขา คิระกับเอริคกลับไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่สามหนุ่มสามมุม พายุ ภาคิณ เท็กซัสที่เดินไปนั่งดื่มที่ห้องรับรองเฉกเช่นทุกครั้ง "เคยฟังเพลงแล้วติดหูไหม?" เขาถามจบทั้งสามก็หย่อนกายนั่งที่โซฟาริมกระจกด้วยกัน ก่อนที่วิสกี้ออนเดอะร็อคเข้มๆกับของว่างจะถูกนำมาเสิร์ฟให้ "มึงเอาเรื่องแค่นี้ไปเหม่อในที่ประชุม?" ภาคิณถามพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเป็นปมใหญ่ "ใช่ ฟังเพลงวงโนล่ามาสามวัน ติดหูฉิบหาย" "วงอะไรนะ?" พายุถามทวน "โนล่า" "มันคืออะไร แนวเพลงแบบไหน?" เท็กซัสชะงักไปเล็กน้อย เขาคิดผิดแล้วล่ะที่พูดชื่อวงและเรื่องพวกนี้กับลูกพี่ลูกน้องที่เป็นมาเฟียด้วยกัน "วงร็อคใหม่? อเมริกันร็อคแบนด์?" พายุถามต่อ เพราะตัวเองก็สายดนตรีอยู่แล้ว เมื่อก่อนทายาทมาเฟียจับกลุ่มกันเล่นดนตรีร้องเพลงสนุกๆ และแนวเพลงก็จะเป็นแนวร็อคอเมริกันซะส่วนมาก ซึ่งคนที่เคยเป็นนักร้องนำควงไมค์มาก่อนก็คนที่ฟังเพลง T-POP และติดหูจนเหม่อคนนี้แหละ ใครจะคิดว่า... "T-POP -_-^" ในที่สุดเท็กซัสก็พูดออกมา มือหนาของมาเฟียทั้งสองที่ถือแก้ววิสกี้อยู่ถึงกับชะงัก และหันไปมองหน้าคิงไลออนพร้อมกัน "มึงอยากฟันไอดอลงั้นสิ?" พายุถาม "เห็นคิงไลออนเป็นคนยังไงวะ?" "เป็นคนเหี้ยเหมือนกู" พายุตอบส่งๆแล้วยกขาไขว่ห้างมองออกไปนอกกระจกบานใหญ่ ใช่...เขาไม่ใช่คนดี มาเฟียที่ไหนเป็นคนดีกัน ชีวิตเท็กซัสผ่านมาทุกอย่าง ผู้หญิงสำหรับเขาคือของเล่นอยู่แล้ว ไม่แปลกที่พายุจะคิดแบบนั้น "จะจ้างวงนี้มาแสดงเปิดบูธ มีผู้หญิงคนนึง... น่าสนใจจนต้องไปหาประวัติ" "แล้วประวัติเป็นยังไง" ภาคิณถามขึ้นมาบ้าง "ลูกสาว JSP กรุป ที่บ้านอยู่ในช่วงขาลง เก่ง มีความสามารถ ยังไม่เคยเจอตัวจริงแต่เข้ามาอยู่ในหัวได้ยังไงไม่รู้... แปลกดีว่ะ" สุดท้ายก็ต้องพูดออกมาหมดเปลือก และเขารู้ดีว่าสองคนที่นั่งขนาบข้างไม่ต่างจากปีศาจกับกามเทพที่อยู่ในหัว ปีศาจพายุ... คลึงเหล้าในแก้วแล้วเหยียดยิ้มออกมา "ถ้ามึงชอบขนาดอยากได้เป็นเมีย ก็บีบครอบครัวของผู้หญิงคนนั้นด้วยการกวาดซื้อหุ้น เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ซะสิ ยังไงทางนั้นก็อยากประคองบริษัทยกลูกสาวให้อยู่แล้ว แถมยังได้ลูกเขยเป็นมึง ที่จะต่อยอดธุรกิจได้แฟร์ๆ" "แต่ผู้หญิงคนนั้นจะไม่รักมึง จะไม่รู้สึกอะไรกับมึงทั้งนั้น ถึงแม้มึงจะเป็นคนช่วยบริษัทของครอบครัวเธอก็ตาม" ยังไม่ทันคิดชั่ว ภาคิณกามเทพแสนดีก็เอ่ยแทรกขึ้นมาทันควัน สองคนนี้เป็นฝาแฝดกันแต่คนละฝา คนละโลก ใครๆก็พูดกันว่าเป็นโลกคู่ขนาน อะไรดีๆพายุไม่คิดทำต่างจากภาคิณเขามีคุณธรรม และยึดความถูกต้องก่อนเสมอ "ใจเย็นๆ แค่น่าสนใจ ไม่ได้ชอบอะไรขนาดนั้น" เขาบอกสองพี่ชายปีศาจกับกามเทพอย่างไม่คิดมาก ใช่เธอสวย เธอดึงดูดสายตาเขา และตอนนี้เท็กซัสก็รู้ตัวเองว่าเสียงเพลงของเธอติดอยู่ในหัวแค่ไหน มันอาจจะเป็นแค่การชื่นชมศิลปินที่มีความสามารถทั่วไป ถ้าเอามากินขำๆมันพอได้อยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นเมียและเขาต้องหยุดอยู่ที่เธอ ยัง.... จนภาคิณถอนหายใจเบาๆ และเอ่ยเสริม "ถ้าชอบเมื่อไหร่เชื่อกูไว้เถอะ อยากให้ผู้หญิงรู้สึกยังไงกับเรา ขึ้นอยู่ที่การเข้าหาและการกระทำของมึง" "หึ เหมือนที่เฮียเลี้ยงเมียเด็กมัธยม และส่งเมียเรียนเหรอ? ตอนนี้เมียเลยหลงหัวปักหัวปำ" อยู่ๆกามเทพก็โดนเล่นซะงั้น ภาคิณรีบยกวิสกี้เข้มๆกระดกดื่มจนหมดแก้วดับความเขิน ขณะที่พายุนั่งส่ายหัวเอือมระอา หลังจากประชุมและดื่มที่ตึกไลออน เท็กซัสก็กลับไปที่ตึกสำนักงานของตัวเอง เนื่องจากเขาได้รับตำแหน่งเพียงไม่นาน จึงยังไม่ได้ย้ายโต๊ะทำงานมาที่ตึกนี้ แต่มาเฟียหนุ่มไม่ได้รีบร้อนอะไร ไม่ได้มีความกระตือรือร้น เพราะระยะทางไม่ได้ไกลกันมาก อีกอย่างไม่ได้อยากเป็นคิงที่ต้องแบกความรับผิดชอบมากมายขนาดนี้ ตึก Z-LION หรือสำนักงานโชว์รูม Z-LION มียี่สิบสองชั้น ก่อตั้งโดยแทนทิว พ่อของเขา และสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน ที่เขาต้องบริหารหัวหมุนไปๆมาๆตึกใหญ่ตึกเล็กก็เพราะน้องชายคนรองอย่างออสตินยังเรียนไม่จบ ส่วนน้องสาวคนเล็กไมอาก็เพิ่งอยู่ปีหนึ่ง หวังไว้เหมือนกันว่าน้องชายเรียนจบเมื่อไหร่จะโยนความรับผิดชอบเรื่องโชว์รูมนี้ให้ดูแล ส่วนเขาก็ไปบริหารไลออน และดูแลธุรกิจในเครือต่อไป 'ก๊อก ก๊อก ก๊อก' "เข้ามา" กลับมาถึงห้องทำงานไม่นานบอดี้การ์ดคนสนิทก็เคาะประตูและเปิดเข้ามา ภูผากับภูริ ฝาแฝดมือขวามือซ้ายก้มหัวคำนับเจ้านายอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะก้าวมาวางแฟ้มเอกสารบนโต๊ะอย่างเบามือ "สถิติแฟนคลับวงโนล่า ที่นายให้ผมไปทำมาครับ" ภูผาเอ่ย และเขานั่นแหละที่เป็นคนเสนอวงนี้ให้เท็กซัสพิจารณา แต่ผลในเอกสารทำให้มือขวาที่ออกหน้าอย่างเขาเอาแต่ก้มหน้ามองพื้น จนเท็กซัสเปิดแฟ้มดู แฟนคลับส่วนมากเป็นเพศชายก็จริง แต่ช่วงอายุวัยทำงานมีเพียง 15% เท่านั้น 'ปึง!' แฟ้มถูกโยนกลับบนโต๊ะ "แค่15%...." "คะ ครับนาย ผมขออภัยครับ ผมควรศึกษาข้อมูลพวกนี้ให้ชัดเจนก่อนจะเสนอนาย..." "กูจ้างวงนี้" กลับตาลปัตร ภูผานิ่งเงียบ... ค่อยๆเงยขึ้นมองและกล้าสบตาเท็กซัสอีกครั้ง ได้แต่ภาวนาในใจไม่ให้เขาเปิดลิ้นชักหยิบปืน เพราะเรื่องเดาอารมณ์ยากมาเฟียหนุ่มคือที่หนึ่ง "จริงเหรอครับนาย" "กูเคยพูดเล่น?" มือขวาก้มหน้าลงอีกครั้ง ก้มมองปลายเท้าตัวเอง "ไม่เคยครับ" มาเฟียหนุ่มเอนพิงพนักเก้าอี้ท่าทางสบาย ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบ และจุดสูบพ่นควันออกมา "ไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย" "รับทราบครับนาย" •••♛••• -งานมอเตอร์โชว์ บูธรถนำเข้า Z-LION- เนื่องจากมีการประกาศออกไปอย่างเป็นทางการว่าจะมีโชว์เปิดบูธจากสาวๆวงโนล่า ทันทีที่หอประชุมเปิดประตู เหล่าแฟนคลับก็กรูเข้ามาที่บูธรถหรูอย่างเนืองแน่น พร้อมกับป้ายไฟแท่งไฟรูปดาวสีเหลืองกะพริบวิบวับ บนพื้นที่ยกระดับถึงเข่า รถนำเข้าจากประเทศต่างๆจอดโชว์ให้จับจอง ล้วนเป็นรถหายากทรงสปอร์ตที่มีมูลค่าเริ่มตั้งแต่สิบล้านขึ้นไป นอกจากนี้ใครก็เทียบไม่ได้ ไฮไลต์ที่เป็นที่ฮือฮาของคนรักรถ ภายในไม้กั้นขึงด้วยเชือกสีแดง มีรถ Bugatti Chiron ไฮเปอร์คาร์ที่ผลิตเพียงสามสิบคันทั่วโลก มูลค่าสูงถึงห้าร้อยล้านบาทจอดอยู่อย่างหรูหรา คันนี้ไม่มีไว้ขาย มีไว้ดู และสะสม และเจ้าของก็คือมาเฟียหนุ่มเจ้าของโชว์รูมนี้เอง การครอบครองรถมูลค่าสูงแบบนี้คือการสร้างโปรไฟล์ในการเข้าถึงรถหรูระดับไฮเปอร์คาร์ของเขา และยังสร้างความเชื่อมั่นให้ลูกค้าที่ต้องการรถประเภทนี้อีกด้วย Z-LION จึงเป็นดีลเลอร์ที่มหาเศรษฐีหลายคนหลายประเทศนึกถึงเป็นที่แรก "ที่คนพวกนั้นถือมาคืออะไร" หลังจากยืนล้วงกระเป๋ากางเกงขมวดคิ้วอยู่หลังฉากอยู่นาน เขาก็หันไปถามภูผาด้วยความสงสัย "บงครับ หรือแท่งไฟ ใช้โบกเวลาศิลปินแสดงครับนาย" แค่อธิบายไม่พอภูผายังเปิดสูทและหยิบแท่งไฟของตัวเองออกมาด้วย มาเฟียหนุ่มกดตามองเพียงครู่แล้วเบือนหน้าไปทางอื่น จนมือขวาต้องรีบเก็บทันที "วงนั้นจะมาเมื่อไหร่" "ผู้จัดการแจ้งมาว่าจะถึงแล้วครับ นายอยากพบศิลปินก่อนไหมครับ ผมจะ..." "ไม่ใช่ธุระของกู" เขาตอบไปทันทีแล้วเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเดินออกไปจากบูธ ภูผายืนก้มคำนับส่ง ส่วนภูริกับบอดี้การ์ดอีกสี่คนรีบเดินตามหลังตามเจ้านายออกไป ในหัวมาเฟียหนุ่มวุ่นวายไปหมด เขากำลังเถียงกับตัวเองว่าจะอยู่ต่อดีหรือไม่... "นายจะกลับเลยไหมครับ" ภูริถามร่างสูงที่เดินอยู่ข้างหน้า ก่อนที่สองปลายเท้าของเท็กซัสจะหยุดลงและถอนหายใจออกมา ใจเขาเขวซะแล้ว "พวกมึงไปเตรียมรถ กูจะเดินดูรถอีกสักพัก" "ครับ" มือซ้ายแบ่งบอดี้การ์ดออกไปเตรียมรถ ส่วนตัวเองอยู่คุ้มกันเจ้านาย แต่สุดท้ายเขาถูกตาคมกริบตวัดมองอย่างหงุดหงิด "มึงก็ไป ไปให้หมด" "ครับนาย" เมื่อบอดี้การ์ดจรลีออกไปเหลือเขาไว้เพียงคนเดียว สองปลายเท้าของมาเฟียหนุ่มก็หมุนกลับ และเดินไปยืนกอดอกแอบดูบูธตัวเองอยู่ห่างๆ ไม่ให้ใครเห็น เขาไม่ได้ดูความเรียบร้อย เรื่องนั้นทีมงานไม่เคยพลาด แต่รอดูวง T-POP ที่เพลงติดหูเขามาหลายวัน ตัวจริง และร้องสดจะแค่ไหนกันเชียว _______________________________ 🌷 คอมเมนท์ = กำลังใจนะคะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more