เธอถอนหายใจทิ้งหนักๆ ก้มลงมองถุงแว่นในมือด้วยสายตาชนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปยังบันไดเลื่อน เพื่อลงไปดูของที่ซูเปอร์มาเก็ตชั้นใต้ดิน อาจมีของลดราคาที่เธอพอจับจ่ายได้ ใครจะว่างกอะไรก็ช่าง เธอประหยัดเพื่อความอยู่รอด ตราบใดที่สิ่งที่ซื้อไปยังไม่หมดอายุก็ถือว่าใช้ได้
“อยู่นี่เอง”
ระหว่างกำลังพลิกดูวันหมดอายุของน้ำผลไม้อยู่นั้นเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง แน่นอนว่ามันใกล้มากๆ จนอารญาต้องเม้มปาก ก้มหน้าหลับตา เธออุตส่าห์หนีมาแล้วแท้ๆ เขายังจะตามมารังควานอีก ไหนเคยมีคนบอกว่าหมอจะยุ่งทั้งวัน แต่นี่อะไรธีรเดชตามเธอเกือบครึ่งค่อนวันแล้ว
“คุณมาซื้อของเหรอคะ”
ร่างบางผุดลุกขึ้นยืน แล้วเอ่ยอย่างซื่อๆ ท่าทางรวนแบบหน้าตายทำให้ร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างที่ยืนล้วงกระเป๋าค้ำหัวอยู่กระตุกมุมปากนิดๆ แล้วมองหน้างามนิ่งๆ
“มาตามคนหนีเก่ง”
“ไม่ได้หนี”
คนถูกว่าเผลอทำปากยื่นหน้างอด้วยความลืมตัว จนเข
