“ไอ้ตรัยมันจะรีบไปไหนของมันวะ” เชาวน์หันไปมองหน้ารุจน์ที่ได้แต่ ส่ายหน้าไปมา
“สงสัยมีธุระเรื่องหัวใจ” เหมันต์กระดกเหล้าแล้วหัวเราะ เพื่อนๆ เลยขำตาม
“เรื่องหัวใจ อย่าบอกนะว่าเรื่องน้องพราว” เชาวน์เดาสุ่ม เขาเห็นว่าตรัยพาพราวมุกไปรับประทานอาหารร้านของกังสดาลออกบ่อย
“ก็เออน่ะสิ นายมัวแต่จีบคุณกั้ง เลยไม่ได้สังเกตอะไรรอบกายเลยใช่ไหม”
เหมันต์พูดแล้วยิ้มขำ เชาวน์คิดว่าพราวมุกไปทำงานกับตรัยตามปกติ ไม่ได้คิดเกินเลยไปกว่านั้นเลย
“ไอ้พายมันหวงน้องมันจะตาย”
“ก็ว่าอยู่ แต่ถึงตอนนั้นคงทำอะไรไม่ได้แล้วว่ะ” เหมันต์หัวเราะอีก เพื่อนๆ ในกลุ่มต่อมอยากรู้กระดิกในทันที
“นายรู้อะไรมา บอกมาเดี๋ยวนี้เลย” รุจน์เองก็ตกข่าว หูผึ่งขึ้นมาทันที
“อยากรู้จะเล่าให้ฟัง แต่พวกนายต้องหุบปาก รูดซิปปากให้สนิท”
“เออๆ เล่ามาอย่าได้ขาด ฉันว่างานนี้ไม่ธรรมดาว่ะ” เชาวน์รีบเร่งเหมันต์ อีกฝ่ายจึงเล่าให้ฟังอย่างละเอียด
