“แบบนี้จะดีหรือคะพี่? ” เหลียงอี่โหรวยังคงลังเล
“โธ่ เชื่อพี่สิ ไม่พลาดหรอก” แอร์ฯ สาวรุ่นพี่จัดแจงชงกาแฟให้เรียบร้อย เพื่อให้เหลียงอี่โหรวนำไปให้ซ่งเหรินฮุย
“งั้น...ฉันจะพูดกับเขาว่ายังไงดี?”
เหลียงอี่โหรวยังคงครั่นคร้ามอยู่บ้าง
“ง่ายจะตายไป ก็แค่บอกไปว่า นี่เป็นกาแฟขี้ชะมดสูตรพิเศษสำหรับบริการให้ลูกค้าบัตรแพลทินัมตลอดชีพของสายการบินไป๋อวิ๋นของเราไงล่ะ”
คำพูดของแอร์ฯ สาวรุ่นพี่ทำให้เหลียงอี่โหรวฉุกคิดได้ แทนที่จะร้องไห้คร่ำครวญ ไม่สู้ลองดูสักครั้ง ไม่แน่อาจจะสำเร็จก็ได้
เหลียงอี่โหรวกัดริมฝีปากตนเอง ตัดสินใจแน่วแน่
เธอรวบรวมความกล้ายกกาแฟขี้ชะมดแก้วนั้นขึ้น ค่อย ๆ ผลักประตูห้องโดยสารเปิดออก และกลับมาที่ซ่งเหรินฮุยอีกครั้ง
ซ่งเหรินฮุยรู้สึกฉุนขึ้นมาเมื่อเห็นหญิงสาวเดินกลับมา
แต่เมื่อเห็นกาแฟในมือหญิงสาว เขาก็โกรธไม่ลง
สำนวนว่าไว้ว่า อย่าตีคนยิ้ม!
“คุณซ่งที่เคารพคะ เนื่องจากคุณเป
