รสรักชายเร่ร่อน

จ่ายผมมาสิ

“ผมไง แปลกนะ ใคร ๆ ก็กลัวผม”

สายตาของเขามองเธออย่างใช้ความคิด...คิดว่าเธอต้องเป็นบ้า...หรือไม่ก็ประสาทเสีย

“คุณก็แค่คนเร่ร่อน ไม่ได้เป็นฆาตกรซะหน่อย”

เขายิ้มมุมปาก เหมือนมีเสียงขำในลำคอนิดหน่อย

“ใกล้มืดแล้วนะ กลับบ้านได้แล้วมั้ง”

เธอนึกขำกับโชคชะตาร้ายของตัวเอง เพราะไม่รู้ว่าจะกลับบ้านได้อีกหรือไม่ เพราะดันไปผลักแม่เลี้ยงลงพื้นจนก้นแทบแตก ตอนนี้พ่อคงรอทำโทษเธออยู่

“คืนกล่องมาสิคะ ฉันจะได้ไป...”

“จ่ายมาก่อน”

ดวงตาเย็นชาจดจ้องมองเธอแน่นิ่งเหมือนไร้ความรู้สึก ทว่ากลับสัมผัสได้ถึงความเร่าร้อน

“ฉันเป็นแค่เด็กนักเรียน ไม่มีเงินให้คุณหรอก”

เด็กสาวแสนสวยในชุดนักเรียนมัธยมที่ดูไร้เดียงสา แต่สายตากลับซ่อนความต้องการบางอย่างเอาไว้ สายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่ก็เต็มไปด้วยความโหยหา...

เด็กสาวที่กำลังโหยหาความรัก...หรือไม่ก็โหยหาการถูกปลดปล่อยออกจากโลกที่น่าหวาดกลัว

“เจ็บปวดเหรอ...” เขาถามด้วยน้ำเสียงนิ่ง แต่แฝงไว้ด้วยอารมณ์หนักหน่วง ซึ่งมันกระแทกใจเธออย่างจัง ราวกับโดนจี้จุดอ่อนไหว

“หรือกลัวว่าสักวันจะถูกทิ้งเหมือนกล่องใบนี้”

คำพูดของชายไร้บ้านทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงกว่าเดิมหลายเท่า สายตานิ่งงันราวกับไร้ความรู้สึกของเขา กระตุ้นอารมณ์ที่จมดิ่งจนสั่นพร่า

“ฉันไม่ใช่สิ่งของ...เพราะงั้น...ไม่มีใครทิ้งฉันได้”

เขาอึ้งไปนิด เพราะคิดมาตลอดว่าตัวเองคือขยะชิ้นหนึ่ง ขยะไร้ค่าที่ถูกนำมาทิ้ง “ใช่...เธอเป็นคน”

“แล้วคุณล่ะ เป็นใคร มาอยู่ที่นี่ทำไม”

เขาขมวดคิ้ว “ไม่รู้สิ”

“หมายความว่าไงคะ”

“จำไม่ได้”

“คุณไม่รู้เหรอว่าตัวเองเป็นใคร”

เขาแหงนเงยใบหน้ารกเคราหนวดขึ้นมองท้องฟ้าสีเหลืองทองในยามโพล้เพล้ “คนที่อยู่ในกองขยะมันจะเป็นอะไรได้นอกจากขยะ ฮึ?”

แต่เธอไม่เห็นด้วย ความรู้สึกบางอย่างกระซิบบอกเธอบอกว่าเขาต้องไม่ใช่คนเร่ร่อนไร้บ้านธรรมดา ภายใต้เสื้อผ้าสกปรกมอมแมมซ่อนความจริงบางอย่างเอาไว้อย่างแน่นอน

“ตกลงคุณจะคืนกล่องให้ฉันมั้ย”

“บอกว่าจ่ายมาก่อน ไม่ได้ยินรึไง ถ้าไม่จ่าย ก็อย่าหวัง”

“ฮึ่มม ก็ได้ค่ะ เท่าไหร่คะ”

“ไม่ได้ต้องการเงิน เงินไม่มีความหมายอะไรเลย”

“งั้นต้องการอะไรคะ”

“หิวน้ำน่ะ” ปากบอกว่าหิวน้ำ แต่สายตาร้อนแรงจับจ้องมองมายังช่วงกลางลำตัวของเธออย่างมีความหมายซ่อนเร้น “คอแห้ง...มีน้ำให้กินป่ะ?”

“น้ำ?” หัวใจของสาวน้อยเต้นรัวเมื่อคิดได้ว่าเขาหมายถึงน้ำอะไร มันทำให้เธอขนลุกซู่ไปทั้งตัว ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด “อะไรของคุณ!”

เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “ท่าจะน้ำเยอะ ไหลลงมาตามน่องเลย หรือว่าเธอเห็นผมช่วยตัวเอง”