HABANG naglalakad sa makipot na daan ay natigilan sina Carmina at Betla nang harangan sila ni Aling Tina, ang kapitbahay nilang may pinakamalaking tindahan sa lugar nila at madalas nilang mautangan. Nakapamaywang pa ito at tila ba sinampal ang mukha sa talim ng titig sa kanila.
"Alam mo, Carmina, naiintindihan ko naman na nagluluksa pa rin kayo sa pagkawala ng nanay mo. Pero sana, maintindihan mo rin na may pamilya akong pinapakain! Aba, halos tatlong buwan na ang utang n'yo, ha? Hindi n'yo pa rin mabaya-bayaran!" Halos manlisik ang mga mata ng babae habang nakatingin sa kaniya.
"Hoy, babaeng labanos na nagmukhang puto, makinig ka!" Nakapamaywang na rin ang Ninang Betla niya. Taas-noo nitong sinalubong ang tingin ng babae. "Napaka-plastic mo! Naiintindihan? Kung totoong nakakaintindi ka,
