"คุณควรจะกินข้าวก่อนนะครับ ไม่ต้องรอนายใหญ่หรอก"
เรย์ฮันเห็นว่านางบำเรอของนายไม่ยอมแตะต้องจานอาหารเลิศหรูที่วางไว้ตรงหน้า เธอเป็นห่วงพี่คาร์ลอสกับชายคนนั้นมากกว่า
"คือว่าหนูยังไม่ค่อยหิวนะคะ แล้วพี่คาร์ลอสเขาจะกลับมาเมื่อไหร่คะ"
หนูหญ้าอ่อนเป็นห่วงเจ้าหนี้(ชีวิต) กลัวว่าเขาจะทำอะไรผลีผลามกับรามสูรอีก เธอไม่อยากให้พี่คาร์ลอสต้องมาเดือดร้อนเพราะหล่อน
มือหนาเปิดประตูห้องส่วนตัวของเขาเข้ามา เรย์ฮันทำหน้าที่รายงานผู้เป็นนายใหญ่
"ยัยเด็กแสบนั่นเป็นยังไงบ้าง"
"เธอไม่ยอมกินข้าวกินปลาเลยครับ มัวแต่อ้างว่าไม่ค่อยหิว รอนายใหญ่กลับมาซะก่อนครับ"
"งั้นเหรอ นายออกไปก่อน ห้ามให้ใครเข้ามารบกวนเด็ดขาด ฉันจะทำโทษนางบำเรอของฉันซะหน่อย โทษฐานที่กล้าขัดคำสั่งของฉัน!" น้ำเสียงเกรี้ยวกราดพร้อมหน้าคมสันบึ้งตึง อารมณ์โกรธพุ่งขีดจัด
"ครับ"
เรย์ฮันสัมผัสได้ถึงรังสีความโกรธแค้นจากนายใหญ่ เขาอยู่ที่นี้ต่อ
