“เป็นไงคะ หวานตัดขาเลยไหมคะ” เธอย้อนถามอย่างนึกสนุก
“หวานน้ำตาลเรียกพี่เลยล่ะ” ไต้ฝุ่นว่า
“ก็มันทำจากน้ำตาลนี่นา หนูไปยืนดูเขาปั่นมาแหละ”
“ทำเป็นเอามาป้อนพี่ แปลว่าเราไม่กินน่ะสิ” เขาว่าอย่างรู้ทัน
“เดี๋ยวอ้วน ให้พี่กินคนเดียวพอ” เธอว่า
“มานี่มา พี่มีอะไรจะบอก” ไต้ฝุ่นจูงมือเธอเดินหลบมาทางหลังซุ้มอาหาร ทำให้มีอาได้แต่เดินตามเขามาอย่างงง ๆ
“อะไรคะ” เธอถาม ไต้ฝุ่นจึงรั้งมือข้างที่เธอถือไหมฝันขึ้นมา ก่อนที่เขาจะโน้มหน้าลงไปงับมันมาหนึ่งคำ มีอามองการกระทำของเขาเงียบ ๆ อย่างสนใจ ทว่ายังไม่ทันตั้งตัว ไต้ฝุ่นก็รั้งท้ายทอยเธอไว้แล้วแนบจูบลงมาทันที รสหวานจัดที่ถูกเขาป้อนกลับเข้ามาในปากทำให้มีอาเบิกตาโต เธอได้แต่ขยับกลืนความหวานนั้นลงคออย่างเลี่ยงไม่ได้ ก่อนที่จะถูกเขาบดจูบอยู่พักใหญ่จนพอใจนั่นแหละไต้ฝุ่นถึงยอมปล่อยเธอ
“ฮึก! แค่ก ๆ แกล้งหนูเหรอเนี่ย” เธอโวยวายใส่เขา
“หึ! ไงล่ะ หวานตัดขาไห
