“นอนต่อเถอะ พี่ดีขึ้นแล้ว” เขาว่า มีอาจึงยื่นมือมาจับแก้มเขาดู
“อืม...ไม่ร้อนแล้วแฮะ”
“คุณหมอเก่งมาก” เขาเอ่ยชม ถึงจะแกล้งป่วยแต่ก็รู้สึกดีที่เธอคอยดูแลเขาเป็นอย่างดีเลย เธอใจดีและอ่อนโยนมาก
“เวลาอะไรแล้วคะ”
“ตีสี่น่ะ” เขาพึมพำ สายตาก็กวาดมองใบหน้าสวยของเธอ
“ถ้าดีขึ้นแล้วพี่จะกลับไปห้องไหมคะ” เธอเอ่ยถาม
“ถ้าบอกว่าจะนอนที่นี่ เราจะให้พี่นอนเหรอ” ไต้ฝุ่นยอกย้อน
“ไม่ค่ะ อันตราย” เธอปฏิเสธทันที ทำให้เขาแค่นเสียงออกมา ก่อนที่เจ้าของร่างใหญ่โตจะตรึงท่อนแขนลงที่ข้างตัวของคนบนเตียง
“พี่จะทำอะไรน่ะ!” มีอาถึงกับตกใจ เมื่อตอนนี้เธอได้ตกอยู่ใต้อาณัติของเขาเสียแล้ว
“ไม่ได้จะทำอะไร แค่บอกว่าจะกลับแล้ว” เขาเอ่ย แต่ใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ใกล้กันแค่คืบนี้ล่ะ
“งั้นก็ถอยออกไปสิคะ อย่าลืมว่าหนูช่วยดูแลพี่เลยนะ อย่าทำตัวไม่ดีแบบนี้สิ” เธอบอกเขา ไม่ว่ายังไงมีอาก็ยังอ่อนต่อโลกมากทีเดียว ถ้าเป็นคนอื
