“ ทวดครับ ผมขออะไรอย่างได้ไหม ทวดจะช่วยให้เพื่อนของผมทุกคนปลอดภัยได้หรือเปล่า ผมไม่อยากให้พวกเขาต้องเป็นอันตรายหรือตาย พวกเขายังมีคนรักที่รออยู่ข้างหลังอย่างห่วงใย ” แทนคำตอบ ทวดบุญลุกขึ้นแล้วเดินไปหาชายหนุ่มทั้งสามที่นอนหมดสติ ท่านบริกรรมคาถาแล้วทาบมือไปทีละร่าง แผลที่โดนคมมีดของวีกับภาคนั้นกลับปิดสนิท ใบหน้าซีดไร้สีกลับมามีเลือดฝาดอีกครั้ง ส่วนตฤณที่ช็อคและหัวใจกำลังจะล้มเหลวกลับมาสูบฉีดทำงานตามปกติ กระนั้นทั้งหมดก็ยังไม่ฟื้น
“ สหายของเจ้าปลอดภัยดีทุกคนแล้ว อีกสักพักก็คงจักฟื้นขึ้นมาได้ ” แล้วร่างของทวดบุญก็ค่อย ๆ โปร่งแสง ภูรินทร์รีบหันขวับไปยังร่างของนางสวาท ก็เกิดปรากฎการณ์เช่นเดียวกัน
ใบหน้าหวานส่งยิ้มให้เขา ก่อนจะก้มลงกราบแทบเท้าของภูรินทร์ ชายหนุ่มรีบทรุดลงนั่งแล้วพยุงให้นางลุกขึ้น
“ ข้าขอขอบคุณท่านมากที่ให้สติข้าและพ่อในครั้งนี้ บุญคุณของท
