“เธอควรจะไปได้แล้ว ทำลายน้องสาวตัวเองพอหรือยัง” สนเห็นนุสบาแล้วนึกโกรธอีกฝ่ายเต็มกำลัง
“ฉันขอดูอาการน้องสาวก่อน”
“อยากเห็นเขาตายหรือไง” สนตวาดลั่น อยากจะเข้าขย้ำคอคนตรงหน้านัก
“เจ้านายครับ ใจเย็นๆ ครับ” ลูกน้องคนสนิทเข้าห้ามเอาไว้ เพราะที่นี่คือโรงพยาบาล และอีกฝ่ายก็เป็นผู้หญิง
“ฉันยอมรับผิดทุกอย่าง ที่ทำลงไปเพราะแค้น แต่ถึงยังไงยายหนูเล็กก็ช่วยฉันเอาไว้”
“ถ้านราวดีไม่ช่วยเธอเอาไว้ เธอก็คงยังไม่สำนึกสินะ”
“ฉัน...” นุสบาถอนใจเฮือกใหญ่
“ฉันยอมรับว่าผิดไปแล้ว” เธอพูดจากใจจริง
“เรื่องพี่สาวของคุณ ฉันขอโทษ” เป็นการขอโทษจากใจ และเป็นการขอโทษครั้งแรก สนชะงักไป เขาไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะสำนึกได้ แต่เมื่อเห็นน้ำใสใจจริงจากดวงตาคู่นั้น เขาก็เย็นลงมาก
“ฉันอยากไปกราบขอโทษครอบครัวของคุณ” นุสบาพูดออกมาในที่สุด
“ฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร แต่ถ้าเธอบริสุทธิ์ใจจริงๆ ควรทำให้ได้ตามปากพูด”
“ฉันขอโทษ
