[ลูกพีช :: PART]
เช้าวันต่อมา..
เมื่อคืนหลังจากที่ผมนั่งฟังพี่เเทนระบายความทุกข์มาให้ผมได้ฟังบ้างดูเหมือนเขาจะเริ่มดีขึ้นจากเมื่อวานเยอะเลยนะ สรุปเขาเองตัดสินใจจะไปลาออกที่นั่นเอาตามตรงผมก็เเอบใจหายเหมือนกันนะที่ต้องเห็นพี่เเทนทำอะไรเเบบนี้ มันคงยากลำบากมากจริงๆ
เพราะดนตรีคือชีวิตเขาไง..
ตอนนี้เราสองคนเดินทางมาที่ดรีมทานว์เตรียมลาออกจากค่ายที่นี่สักที ถ้าเขายังเอาแต่ได้อยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้ผมว่าผมก็ไม่มีเหตุผลอื่นอะไรที่จะให้คนรักของผมไปเผชิญกับเรื่องพวกนั้นหนิครับ
"มากอดกันหน่อยมั๊ย.."ผมพูดพร้อมกับอ้าเเขนกว้าง พี่เเทนหันมาคลี่ยิ้มบางๆ ให้ผมเเต่มันก็พอจะทำให้ผมรู้นั่นเเหละว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่เเล้วก็ทุกข์ใจมากเเค่ไหน
ตอนทุกข์หรือไม่สบายใจเเม่ผมก็มักจะกอดเเบบนี้เนี่ยเเหละ..
"อุ่นจังเลยครับ"เขาพูดพลางกอดผมเเน่นผมเอาคางเกยไหล่คนตัวสูงเอาไว้ มือก็ลูบหลังเขาไปด้วยตอนที่พี่เเทนเป็นเ
