สองพี่น้องเดินขึ้นรถม้าโดยมีหูเฉิงเป็นผู้บังคับ แม้หยวนปิงจะสั่งให้ทหารติดตามไป แต่จิ่นเยว่ก็ปฎิเสธ เพราะอย่างไรก็มิมีผู้ใดทำอันตรายตนทั้งสามได้ ไม่นานรถม้าก็ออกจากเมืองหลวงไป
“หากเดินทางด้วยรถม้าก็คงถึงเมืองเจียงไห่ในอีกสองวันพะย่ะค่ะ หรือองค์หญิงจะไปก่อนก็ได้ กระหม่อมจะบังคับม้าไปเอง”
“ท่านอาเลิกใช้คำพวกนี้กับเราเถอะ จินเยว่ไม่ชิน”
“นันสิ ตอนที่อยู่ในวัง ก็มิมีผู้ใดพูดกับข้าดีๆ สักคน พอรู้ว่ามีพลังบินได้เข้าหน่อยก็พูดจาดียกหางข้าทุกวัน”
“คุณหนูมีหางด้วยหรือขอรับ นึกว่ามีแต่ปีกเสียอีก”
พอสองพี่น้องไม่ให้เอ่ยเรียกเช่นนั้น หูเฉิงก็ได้ทีหยอกเย้าเด็กน้อยของตนทันที
“แหม ท่านอาถ้าข้ามีหางก็คงไม่ใช่เผ่าวิหกกระมัง คงอยู่เป็นจิ้งจอกเก้าหางมากกว่า ว่าแต่แดนเทพมีเผ่านี้หรือไม่ล่ะ”
“มีขอรับ เคยหนีลงมาแดนมนุษย์เมื่อพันปีก่อน ตอนนั้นโกลาหลกันมาก เพราะจิ้งจอกนั้นดันมาตกหลุมรักสตรีในเมืองมนุษย์เข้
