“พี่กล้า”
“จ๋า”
“เมื่อไหร่จ๊ะ”
“หืม?”
“เมื่อไหร่พี่จะเลิกมองหน้าหนูล่ะจ๊ะ”
น้ำค้างที่นั่งเบาะข้างเอียงคอเอ่ยถามเขา ทำเอาอีกฝ่ายอึกอักทำตัวไม่ถูก หลังจากที่โดนเจ้าลูกตัวแสบเอ่ยถึงชื่อเพื่อนอีกคนที่เขารู้ดีว่ามันต้องตามจีบน้ำค้างแน่ ๆ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาจ้องหน้าเธออยู่แบบนี้ เลือดหึงหวงไหลเวียนในกายเขาสุด ๆ
หากเป็นเขาในเมื่อก่อนคงโวยวายไปแล้ว แต่เพราะเขาเคยพลาดไปก็ไม่อยากพลาดซ้ำ น้ำค้างใจดีกับเขาขนาดนี้เขาไม่กล้าทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจเลยจริง ๆ จึงได้แต่ทำตัวให้ดีขึ้น
ต้องเอาชนะใจน้ำค้างสิวะ เอาชนะใจลูกชายด้วยโว้ย!
“พี่ไม่ได้มองนานไง พี่คิดถึง” นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่เขามองเธอไม่ห่างเช่นกัน เขาโคตรจะคิดถึงเธอเลย หากไม่เพราะเขาหลอกตัวเองมาตลอดก็คงไม่เสียเวลาทิ้งไปห้าปีเต็ม
“หนูก็นึกว่ามีอะไรติดหน้าหนู”
เจ้าของร่างบางบิดตัวคล้ายกำลังเขินอาย ก็คนที่กุมหัวใจเธอมาตลอดเอ่ยคำหวานซะขนาดนี้ จ
