บทนำ
582 Words
“มองหน้ากูทำไมไอ้กล้า มึงมองหาหวยหรือไง?” ก้องที่ถูกจ้องอยู่นานก็ทนไม่ไหว รีบเดินมาถามอดีตเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดที่เพิ่งกลับมาบ้านเกิดได้ไม่นานนี้เอง
“กูมองหาจิตสำนึกส่วนดีของมึงไง แต่แม่งเสียดายว่ะ หาไม่เจอ”
“เอ้าไอ้เหี้ยนี่!”
ก้องถึงกับหน้าแดงด้วยความโมโห จู่ ๆ ก็ถูกกล้าจ้องหน้าราวกับเขาไปแย่งเมียมันมา ก็ใช่ว่าไม่เคยแย่ง แต่นั่นเมื่อก่อนไง ตอนนี้เขามีครอบครัวใหม่แล้ว ทว่าไอ้เพื่อนอันธพาลนี่ก็ไม่หยุดระรานสักที
“มึงมากวนตีนกูทำไมวะ?” ก้องสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง พยายามใจเย็นให้มากที่สุด เขาย่อมรู้ดีว่าอีกฝ่ายหน้ามึนและปากหมามากแค่ไหน ก็เมื่อก่อนเป็นเพื่อนกันนี่ อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้ว
“หึ” ชายหนุ่มยืนพิงต้นไม้พลางหัวเราะเยาะ เขาหมั่นไส้มันมานานแล้ว ยิ่งเรื่องในอดีตฝังใจจนไม่อาจญาติดีได้
“รู้จักแค่เอาแต่ไม่รับผิดชอบเหรอมึงอ่ะ?”
กล้าถามคนตรงหน้าด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทว่าแววตาที่มองกลับตรงข้าม เขาเหมือนแค้นเคืองก้องเป็นอย่างมาก หากฆ่าให้ตายได้โดยไม่ติดคุกก็คงทำไปแล้ว
“มึงพูดบ้าอะไรของมึงวะไอ้กล้า พูดอะไรก็ให้มันชัดเจนดิ กูไปเอาใครและไม่รับผิดชอบ เมียกูก็นั่งหัวโด่อยู่บ้านโน่น” ก้องถึงกับยกมือกุมขมับ นี่เขาผิดอะไรอีกล่ะเนี่ย?
“เมียเก่ามึงไง ไม่คิดจะเหลียวแลเลยว่างั้น?”
กล้าที่ดูเย็นชาและหน้าไม่รับแขกคนนี้มายืนเรียกร้องความยุติธรรมให้กับอดีตเมียงั้นหรือ? พูดไปใครจะเชื่อ แม้กระทั่งเขาเองยังไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ แอบอยากจิกหัวตัวเองอยู่บ้าง
แต่เขาแค่เวทนาเท่านั้น ถ้าให้ทำเพราะเห็นใจผู้หญิงใจร่านที่หักหลังเขาจะไปแต่งงานกับเพื่อนสนิทงั้นเหรอ? ไม่มีทางเด็ดขาด!
เขาเกลียดเธอจะตาย เกลียดจนไม่อยากมองหน้าด้วยซ้ำ แต่ที่สงสารก็เด็กน้อยคนนั้นนั่นแหละ พ่อก็ทิ้งไปมีเมียใหม่ไม่แยแส ต้องอยู่กับแม่สองคน จะน่าสงสารไปหรือเปล่า…
“อ๋อ... กูรู้แล้ว” เพียงแค่นี้ก้องก็รู้ได้ทันทีว่ากล้าหมายถึงใคร
“ถ้าหลานกับน้องสาวกูดูแลอยู่แล้ว แต่บังเอิญจริง ๆ ว่ากูไม่ใช่พ่อเขา ดูแลเท่าที่ดูแลได้ เขาเองก็ไม่ใช่ว่าจะให้ผู้ชายคนอื่นมาแทนที่พ่อของลูกนี่นา” ก้องจงใจเหน็บแนมเขาอย่างไม่ปิดบัง
“มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง?”
ชายหนุ่มที่ตลอดระยะเวลาห้าปีมานี้แทบจะไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา เขาเก็บสีหน้าเก่งจะตาย แต่มาตอนนี้กลับคิ้วขมวดมุ่น แววตาดูมีคำถามเกิดขึ้น
“ก็ไม่ใช่ลูกกูไง”
“ไม่ใช่ลูกมึงแล้วลูกหมาที่ไหน?”
“อ้าว มึงอย่าด่าตัวเองสิ ทำเองแท้ ๆ ยังมาถามคนอื่น มึงนี่นะควายยังเรียกมึงพี่เลย” ก้องยืนด่าเพื่อนเก่าอย่างสาแก่ใจ
พรึด! กล้าเกิดแขนขาอ่อนแรงขึ้นมากะทันหัน หากเขาไม่ตีความหมายผิดเพี้ยนล่ะก็...
ต้นไผ่เป็นลูกของเขางั้นเหรอ!?
- Writer
