หลังจากเหตุการณ์คืนนั้น ความสัมพันธ์ของญารินดากับภีมภพก็ดูเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ช่วงกลางวันชายหนุ่มก็ทำงานตามปกติ พอทานอาหารค่ำเสร็จเขาก็กลับไปนอนที่บ้านหลังเล็กของเขา
เวลาดูเหมือนจะเดินช้ากว่าเดิม เพราะเธอกำลังสับสนและคิดอยู่ตลอดเวลาว่า ถ้าหากภีมภพได้เธอแล้วทิ้งจากนี้ชีวิตของเธอจะเป็นยังไง จะทำงานกับเขาแบบนี้ต่อไปได้หรือเปล่าที่เธอกังวลว่าเขาจะทิ้งก็เพราะตั้งแต่คืนนั้นเขาไม่เคยแตะต้องเธออีกเลย จนกระทั่งถึงวันที่มารดาของเธอและน้าเพียงพรกลับมา
ความกังวลของญารินดาทำให้เพียงพรที่สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน
“กอหญ้า หนูมีเรื่องเครียดอะไรหรือเปล่า น้าว่าช่วงนี้หนูเหม่อลอยกว่าปกตินะ”
“เปล่าค่ะน้าพร”
“แล้วหนูจะกลับไปเรียนเมื่อไหร่ล่ะ”
“วันจันทร์ก็จะเปิดเทอมแล้วค่ะน้าพร หนูก็เลยว่าจะขอกลับพรุ่งนี้ เผื่อจะต้องเตรียมตัวและทำความสะอาดหอค่ะ”
“นั้นสิ จะเปิดเทอมแล้ว น้าว่าเร็วเหมือนกัน อีกไม่กี่
