ทั้งสองหนุ่มนั่งจ้องหน้ากันอยู่ในห้องนั่งเล่น ต่างคนต่างไม่ยอมหลบตา ภัทรเองก็ไม่พอใจที่น้องชายของเพื่อนแพรออกคำสั่งกับพี่สาวแบบนั้น แล้วยังมาว่าเขามีดีแค่หน้าตา ตั้งแต่เกิดจนโตภัทรไม่เคยโดนใครดูถูกมาก่อน เขาเกิดและเติบโตมาในสังคมที่ทุกคนให้ความเคารพ
“ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่” ภูผาเริ่มซักประวัติว่าที่พี่เขย
“ภัทร อายุยี่สิบเจ็ดปี”
“ฮะ! เด็กกว่าแพรตั้งสามปี แล้วทำงานอะไร”
“ค้าขาย” ก็บริษัทเขาทำค้าปลีก ก็ต้องเรียกว่าค้าขายไหมนะ ถ้าเขาบอกว่าเป็นประธานบริษัท ก็จะหาว่าเขาอวดรวยอีกหรือเปล่า
“ขายอะไร”
“ก็ของใช้ทั่วไปน่ะครับ”
“ชายของชำเหรอ” ภูผายังซักไม่เลิก
“ครับ ประมาณนั้น”
ภูผาแอบถอนหายใจ นี่พี่สาวของเขาจะโดนไอ้เด็กนี่หลอกหรือเปล่า เห็นเด็กหนุ่มๆ หน่อยไม่ได้เลยเพื่อนแพร พออายุเข้าเลขสาม ใครผ่านมาก็คว้าไว้หมด เดี๋ยวต้องอบรมหน่อยแล้ว แบบนี้โดนเด็กสูบหมดตัวแน่
“วันนี้นายกลับไปนอนห้
