เที่ยงวันต่อมา
โมเน่ที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาบนเตียงกว้าง เธอก็กวาดสายตามองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบคนที่ทำอะไรเธอเมื่อคืนนี้แล้ว โมเน่จึงค่อยๆลุกนั้งพิงหัวเตียงแล้วร้องไห้ออกมา
“ ฮื่อๆๆๆ ทำไมชีวิตเธอต้องเจอเเบบนี้ด้วย เธอคิดถูกรึคิดผิดที่มาอยู่กับเขา คอปเตอร์ภายนอกก็ดูเป็นคนที่ไม่เลวร้ายอะไรแต่พอเขาโมโหรึโกรธทำไมต้องทำกับเธอขนาดนี้ ทำไมเขาไม่ฟังเธออธิบายก่อน “
โมเน่พรั่งพรูแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก แต่เธอก็จะปล่อยให้ความเสียใจอยู่กับตัวเองนานไม่ได้ เมื่อคิดได้แบบนั่น เธอก็ค่อยๆหอบร่างกายอันเบาะช้ำของตัวเองเจ้าไปอาบน้ำ ชำระร่างกายที่มีทั้งรอยแดงรอยดูดรอยกัดและคราบน้ำรักที่เขาทิ้งไว้ออกให้หมด
โมเน่ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานกว่าชั่วโมง เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วเธอก็ออกมาแต่งตัวด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น เพราะว่าจะไปเรียนก็คงไม่ทันแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแล้ว
ติ้ง
เสียงข้อความดังเข้ามา ทำให้เธอหันไปมอง
