ทำไมถึงได้ตกต่ำขนาดนี้

1562 Words

เฮเดนและคอปเตอร์นั้งดื่มกันสักพัก เฮเดนก็เจอสาวที่ถูกใจตัวเองในคืนนี้ “ ไอคอปกูเจอละ โต๊ะนั้น “ เฮเดนเรียกคอปเตอร์ และชี้ไปยังจุดหมายของเขา ในคืนนี้ “ ลงไปกับกูมั้ย “ เฮเดนถามเพื่อนรักอีกครั้ง เพราะว่า โต๊ะที่เขาหมายปองนั้นมีกันสองคน และสาวอีกคนที่ไม่ใช่เป้าหมายของเขาก็หน้าตาดีไม่แพ้กัน เลยถามเพื่อนออกไปอีกครั้ง “ เออ “ คอปเตอร์พูดจบก็กระดกแก้วเหล้าต่อ และลุกขึ้นยืนเดินตามเฮเดนไปด้านล่าง เมื่อชายหนุ่มทั้งสองเดินมาถึงโต๊ะเป้าหมายของพวกเขาในคืนนี้ เฮเดนก็ได้เข้าไปทักทายในแบบฉบับชายโสด “ สวัสดีครับ มากันสองคนเหรอครับ “ เฮเดนพูดและยืนข้างๆหญิงสาวที่ตนเองต้องการ โดยมีคอปเตอร์ยืนอยู่ข้างๆ “ ค่ะ “ สาวสวยตอบกับมา “ งั้นคืนนี้ผมสองคนขอดื่มด้วยได้มั้ยครับ “ เฮเดนพูดพร้อมส่งสายตาแพรวพราว ส่วนใหญ่คนมาเที่ยวที่เเบบนี้มักจะสื่ออะไรบางอย่างกันได้ทางสายตา “ เฮเดนครับ ส่วนเพื่อนผม คอปเตอร์ “ เฮเดนแนะนำตัวออกไป “ ยาหยีค่ะ “ สาวสวยคนที่เฮเดนล็อกมงในคืนนี้บอกชื่อตัวเอง “ บีบีค่ะ “ สาวสวยอีกคนแนะนำตัว “ ยินดีที่ได้รู้จักทั้งสองนะครับ “ ทั้งสี่ทำความรู้จักกันแล้ว และก็นั้งดื่มด้วยกันไปเรื่อยๆ ตอนนี้ บีบี เริ่มเมาแล้ว ส่วนยาหยีกับเฮเดนก็แทบจะกินกันตรงนี้อยู่แล้ว เพราะไอเฮเดน มุดเต้าของเธอไปเรียบร้อย “ บีบีเมาแล้ว ผมไปส่งทีห้องมั้ยครับ “ ผมพูดกับบีบีออกไป และคำพูดที่ผมหมายถึง ผมคิดว่า เธอก็น่าจะรู้ความหมายของมัน “ ค่ะ “ จบคำพูด ถือว่าคืนนี้ ดีล เรียบร้อย ผมก็บีบีก็ลุกออกมา และพากันออกมาจากผับ ไปที่คอนโดของเธอทันที “ อ้าาาาา “ “ อร้ายยยย “ พอเราสองคนมาถึงห้องเปิดประตูเข้ามา ก็ใส่กันทันที คำเร้าร้อนของเราสองคนเริ่มต้นและจบลง ผมถอดแก่นกายของตัวเองออกและรูดถุงยางอนามัยมาตรวจดูความเรียบร้อย เมื่อไม่มีอะไรผิดพลาด ผมก็มัดปมและทิ้งไป “ ต่อมั้ยคะ “ บีบีกอดคอผมและส่งสายตาเชิญชวน “ ไม่ครับ ผมพอแล้ว ขอเลขบัญชีของคุณด้วย “ เพราะผมไม่เคยต่อกับใคร ผู้หญิงที่ผมขึ้นเตียงด้วย ก็จะทำแค่รอบเดียว พอเสร็จผมก็จ่าย เพื่อที่จะไม่ให้มีอะไรติดค้างกัน “ ค่ะ “ บีบีปล่อยมือออกจากคอผม และหยิบโทรศัพท์ของเธอมาเพื่อส่งเลขบัญชีให้ผม ผมเห็นแบบนั้นก็จัดการโอนให้เธอจำนวนหนึ่ง และผมก็ลุกออกจากเตียง และเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเพื่อที่จะกลับคอนโด สองเดือนผ่านไป โมเน่ ที่ตอนนี้เธอเรียนจบขั้นมัธยมศึกษาเรียบร้อยแล้ว และกำลังจะต่อมหาวิทยาลัย แต่เธอคงไม่มีโอกาสได้เรียน เพราะตั้งแต่วันที่พ่อแม่เธอเสียไป เธอก็มาใช้ชีวิตอยู่กับป้าที่คิดว่า เป็นผู้ใหญ่คนเดียวที่เธอเหลืออยู่ ตอนแรกเธอก็คิดว่าป้าของเธอดี แต่พอมาอยู่ด้วยจริงๆ ป้าของเธอทั้งเล่นการพนัน และสามีเด็กของป้าเธอก็จ้องจะทำอะไรไม่ดีกับเธอ เธอเคยบอกป้าไปแต่ก็ถูกว่ากับมา จนวันนี้เธอทนไม่ไหว เธอเลยตัดสินใจที่จะออกมาจากบ้านหลังนั่น และเริ่มต้นชีวิตใหม่ เธอต้องหางานทำ “ วันวัน ฉันขอบคุณแกมากนะที่ให้ฉันมาพักกับแกก่อน “ ตอนนี้เธอไม่มีป้าแล้ว แต่เธอก็ไม่รู้จะไปเริ่มต้นตรงไหน เลยตัดสินใจมาหา วันวัน ที่ห้องพัก ครอบครัวของ วันวัน อยู่ต่างจังหวัด และเธอก็ได้ทุนมาเรียนที่โรงเรียนนานาชาติที่พวกเราเรียน ด้วยโรงเรียนที่มีแต่ลูกคนมีเงินเรียน เลยทำให้ไม่มีใครชอบและคบกันวันวัน เพียงเพราะเธอจน ต่างจากโมเน่ เธอไม่คิดแบบนั่น เธอจึงเป็นเพื่อนคนเดียวที่วันวันมี เเละตอนนั้นโมเน่ก็ช่วยเหลือ วันวันทุกอย่าง แล้วมีหรือ ที่ครั้งนี้ โมเน่เดือดร้อน วันวันจะไม่ช่วย “ ไม่เป็นไรเลยโมเน่ แกช่วยฉันมาตลอด เรื่องแค่นี้เอง “ วันวันบอกกับเพื่อนรักของเธอและถามต่อ “ และเธอจะเอาไงต่ออะ “ เพราะว่า พวกเธอทั้งสองกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย และแน่นอนว่า วันวันสอบชิงทุนเข้า มหาวิทยาลัยเอกชนได้ แต่โมเน่ไม่ได้สอบไว้ เพราะเธอไม่ได้คิดว่า ชีวิตของตัวเองจะมาเป็นแบบนี้ “ ฉันคงหางานทำอะ และพอมีเงินก็ค่อยเรียน “ เพราะว่าเงินเก็บมีเพียงแค่ไม่กี่บาท ถ้าเธอเรียนไหนจะค่าเทอม ค่ากินค่าอยู่ จะอยู่กับ วันวันตลอดก็เกรงใจเพื่อน “ งั้น แกไปทำงานกับเรามั้ย ที่ร้านรับสมัครเด็กเสริฟพอดี “ วันวันทำงานอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เลยถามเพื่อนออกไป “ ไปสิ “ โมเน่ตอบเพื่อนกลับไป อย่างน้อยถ้าได้งานนี้ก็จะทำให้เธอมีค่าใช้จ่าย วันวันมาทำงานและพาโมเน่มาสมัครงานที่ร้านอาหารที่เธอทำด้วย และแน่นอนว่า โมเน่ได้งานที่ร้านนี้ เพราะคนขาดพอดี แล้ววันนี้ก็ได้เริ่มงานเลย ร้านนี้เป็นร้านอาหารหรูพอสมควร คนค่อนข้างมาก แต่เธอก็สามารถปรับตัวและทำงานนี้ได้ “ เฮ้อ เหนื่อยเหมือนกันนะ “ โมเน่พูดกับวันวัน เธอเพิ่งเข้าใจการทำงาน แต่ถึงจะเหนื่อย มันก็สนุกดีกับการทำอะไรใหม่ๆของเธอ หนึ่งเดือนผ่านมา ตอนนี้โมเน่ได้เช่าห้องที่อยู่ตึกเดียวกันกับวันวัน ถึงแม้ห้องจะไม่ใหญ่มากเป็นห้องเช่าเล็กๆ แต่เธอก็อยู่ได้ ตอนนี้เธอปรับตัวได้หลายๆอย่างแล้ว และวันนี้เธอก็มาทำงานปกติ ระหว่างหนึ่งเดือนที่ผ่านมา โมเน่เจอคนมากมาย และเธอก็ได้รู้จักกับ เจ้อินดี้ เขาเป็นคนจัดหาพริตตี้และนางแบบ เธอมีโอกาสได้คุยกับเขา และเขาก็ทาบทามเธอให้ไปทำงานด้วยกัน เพราะใบหน้าของโมเน่ เรียกง่ายๆว่า สวยงามมาก แต่โมเน่ก็ยังตัดสินใจอยู่เลยยังไม่ได้ให้คำตอบออกไป “ ป้า “ วันนี้โมเน่เลิกงาน และเธอก็กำลังกับหอพัก แต่พอเดินออกมาหน้าร้าน ก็พบกับผู้เป็นป้า และตอนนี้ใบหน้าของป้าเธอก็บวมช้ำ อาการเหมือนคนถูกซ้อม “ โมเน่ ช่วยป้าด้วย “ “ ป้าเป็นอะไรคะ ใครทำอะไรป้า “ โมเน่เข้ามาประคองผู้เป็นป้าและถามออกไป วราก็เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง รวมทั้งหนี้สินที่ทางบริษัทของครอบครัวโมเน่พบเจอ และถูกฟ้องล้มละลายทำให้มีหนี้จำนวนมาก พอคุยกับป้าเสร็จโมเน่ ก็กลับมาที่ห้องพัก “ เห้อ ทำไงดีละทีนี้ “ เพราะความเป็นลูก ภาระหนี้สินจึงตกมาที่เธอ ถึงแม้คนเป็นป้าจะเป็นคนทำให้มันพังก็เถอะ “ ทำไมชีวิตฉันถึงตกต่ำขนาดนี้ “ โมเน่พูดกับตัวเอง แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายอะไร อาจจะเพราะเธอได้พบเจอพบเห็นผู้คนที่ลำบากกว่าตัวเอง เลยทำให้โมเน่แค่น้อยใจต่อโชคชะตาชีวิต และเธอก็ต้องสู้และผ่านพ้นไปให้ได้ หลังจากที่ป้ามาบอกเรื่องหนี้ ก็หายไปเลย โมเน่เลยไปจัดการถามไถ่เรื่องหนี้สินและดอกเบี้ยกับธนาคาร จนรู้ว่า มีหนี้สินมากกว่า ยี่สิบล้าน และเธอเด็กสาวเพียง สิบแปดปี จะผ่านมันไปได้ไง หลายวันผ่านมา โมเน่ยังคงมาทำงานที่ร้านอาหารเช่นเคยและวันนี้เธอก็พบกับ อินดี้ อีกครั้ง “ สวัสดีค่ะ เจ้อินดี้ รับอะไรดีคะวันนี้ “ โมเน่เดินเข้ามารับออเดอร์และที่เรียกว่า เจ้ ก็เพราะว่า อินดี้ บอกให้เธอเรียกแบบนี้ “ รับโม่เน่ไปเป็นเด็กในสังกัดได้มั้ยจ๊ะ “ เจ้อินดี้ยังคงพูดเหมือนเดิมทุกครั้ง และโมเน่ก็ยิ้มหวานออกมา “ เจ้เอาเหมือนเดิมแหละ “ เธอมาที่นี้และสั่งแต่อาหารเดิมๆที่ชอบจนโมเน่จำได้ “ ได้ค่ะ เจ้รอสักครู่นะค่ะ “ รับออเดอร์เสร็จแล้วโมเน่ก็ไปจัดการสั่งอาหาร แต่จริงสิ เจ้แกชวนไปทำงานด้วยหลายครั้งแล้ว แต่โมเน่ก็ไม่ตกลงสักที และถ้าครั้งนี้เธอเปลี่ยนใจอยากไปทำงานแบบนี้ เจ้จะรับมั้ยนะ เพราะงานที่เจ้บอก มันได้เงินดีมากเลย ถึงแม้จะใช้ความสวยและร่างกายแต่งตัวโชว์ก็เถอะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more