“ท่านเจ้าเล่ห์ร้ายกาจที่สุด” หญิงสาวฮึดฮัดอย่างขัดใจ พยายามพยุงตัวอยู่บนหลังอูฐ แต่ที่นึกเจ็บใจเพราะอูฐที่ชีคอัฟฟานหามาให้เป็นอูฐตัวเมียแก่ๆ จนเดินแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว เธอไม่อยากขี่มันเลยสักนิด กลัวมันจะเหนื่อยขาดใจตายไปเสียก่อน แต่เพราะคำขู่ของเขาจึงต้องทำตาม แม้จะบอกตัวเองว่าไม่กลัวคำขู่ แต่ก็ไม่อยากเสี่ยงกับดวงตาแข็งกร้าวที่แสดงความไม่พอใจนั้น
อัฟฟานลอบยิ้มคนเดียวอย่างชอบใจที่ได้แกล้งหญิงสาว
“ข้าทำอะไรเจ้าเล่ห์หรือ” อัฟฟานตบมือสองครั้งอูฐแก่ๆ ตัวเมียก็เดินไปยังสระน้ำในอุทยาน
หน้าหงิกงอของมาราตีเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นสวนดอกไม้หอมกรุ่นและสระน้ำที่ใสสะอาด ไม่คิดว่าเขาจะสามารถสร้างสระน้ำที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพันธุ์ไม้เช่นนี้ได้ เมืองหลวงของซาลอันอุดมสมบูรณ์ นี่ละมั้งที่ชีคอัสมินปู่ของชีคอัฟฟานถึงได้เลือกที่นี่เป็นวังหลวง
ดวงตาเปล่งประกายของมาราตีทำให้อัฟฟานแอบส่ายหน้าน้อยๆ นอกจากจะเอาแต่ใจ
