อกกว้างสะท้อนขึ้นลงหนักๆ เขาเริ่มคาดหวังในการรอคอยศิษย์คนสำคัญของการิง ซึ่งไม่เคยรู้ว่าพ่อเฒ่ามีลูกศิษย์ด้วยอีกคน
อีกด้านหนึ่งของซาล
“ท่านไว้อาลัยให้ท่านการิงรึ” อาริฟีนถามเพื่อนที่รู้จักกันมานาน
นางยืนสงบนิ่งหลับตาสักครู่จึงหันมาหาผู้ถาม
“ท่านก็ควรไว้อาลัยให้การิง ไหนๆ เขาก็จากโลกนี้ไปแล้ว” คำพูดของยะห์นาทำให้อาริฟีนหลับตานิ่ง แม้จะเคยบาดหมางกันในอดีตแต่เขาก็ให้อภัยในที่สุด
“ศิษย์ของการิงล่ะ” อาริฟีนถามขึ้นบ้าง
“เรื่องนั้นท่านไม่ต้องเป็นห่วง ข้าเตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว”
“ตอนอยู่ซาลาลรึ” อาริฟีนเลิกคิ้วสีเทาที่มีหงอกแซมเป็นเชิงถาม
“ใช่”
มาราตีแย้มยิ้มเมื่อเห็นนูรีดาเดินเข้ามาหาในตำหนักหญิงสาวรูปร่างบอบบางที่เป็นเพื่อนคุยให้เธอคลายเหงา ทำให้รู้สึกว่าที่นี่ยังมีเพื่อนที่น่ารักอย่างนาง
“รตีข้ารบกวนเจ้าหรือไม่” นูรีดายิ้มหวานให้เพื่อนใหม่ที่คุยกันถูกคอยิ่งนัก
“ไม่เลยรีดา พูด
