เอริคที่ลอบมองอยู่ข้างนอก ยิ้มให้กับอนาสตาเซียที่ยืนมองอยู่เช่นกัน แต่สายตาของเอริคยังคงมองอนาสตาเซียต่อ มองนานจนอนาสตาเซียต้องหลบสายตา เมื่อเอริคกำลังจะจับผิดเธอ
“จะไปไหนแอนนี่”
“โนอาห์ และ ไอเดน ปลอดภัยหายห่วงแล้ว พี่จะไปโรงละคร”
“ไปทำไมไม่ทราบ?”
“ก็พี่ได้บทมาแล้ว กะว่าจะไปซ้อม”
“แต่เท่าที่รู้เขาเริ่มพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ?”
“รู้มากจริงๆเลยนะ”
“ครับ ผมยังรู้เรื่องของพี่กับลูสด้วย พี่ไม่ลองคิดทบทวนอีกครั้ง เหรอครับว่าทำไมลูสถึงไม่บอกเรื่องนี้...ผมรู้นะว่าพี่คิดได้ แต่ทำไมยังโกรธเขาอีก...ลูสเขาไม่ผิดเลยนะ เขาไม่พูดไม่บอก มันก็ถูกต้องนะครับ”
“ก็ตอนนั้นมันโมโห โมโหมากด้วย”
“โถ่ววววว...เราก็อุตส่าห์คิดว่าพี่สาวของผมจะโตแล้ว ที่แท้ก็ยังเป็นเด็กอยู่เลยนะเราอ๊ะ...โอ้ย!” เอริคร้องออกมา เมื่ออนาสตาเซียต่อยเข้าที่หน้าท้องเบาๆอย่างหมั่นไส้
“ไม่ บอกแล้วไงว่า ไม่ น้ำใสเธอกลับไปเลย” อนาสตาเซีย
