“จริงขอรับ เดิมทีข้าถูกสาปเป็นงู ยามกลางวันมิอาจทำมาหากินได้ คืนร่างบุรุษได้เฉพาะยามค่ำคืน จึงต้องประกอบอาชีพบุรุษชายโลม”
เหรินอี้หานก้มหน้ายอมรับ เมื่อไร้ซึ่งอิทธิฤทธิ์อำนาจ เขาเป็นเพียงมนุษย์เพศชายหน้าตาดี ซ้ำยังมีอดีตคาวฉาวเป็นบุรุษชายโลมอันดับหนึ่ง เรื่องญาติผู้ใหญ่ของนางไม่ยอมรับนั้นเป็นเรื่องธรรมดา
“ข้าเข้าใจพวกท่าน เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่ ย่อมอยากได้บุตรเขยที่คู่ควร แต่ข้าอยากขอร้องพวกท่าน ให้ข้าได้แต่งงานกับมู่เหลียนด้วยเถิด ข้ารักนางจากใจจริง ไม่มีวันทอดทิ้งนาง ไม่มีวันนอกใจนาง สัญญาว่าจะรักเพียงมู่เหลียนผู้เดียวตลอดชีวิต” เหรินอี้หานคุกเข่าลง อดีตเทพมังกรทะเลซึ่งผู้คนเคยเคารพกราบไหว้ เขากลับต้องมาคุกเข่าต่อหน้ามนุษย์ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายหญิง
เมื่อเห็นเหรินอี้หานคุกเข่า ท่านพ่อใจอ่อนเล็กน้อยแต่ยังหน้าตึงอยู่เช่นเดิม
“คนยากไร้เช่นเจ้า จะคู่ควรกับบุตรสาวข้าได้อย่างไร”
มู่เหลียนฟังบิด
