มู่เหลียน เด็กสาวอายุสิบหกปี ดรุณีเลยวัยปักปิ่นมาถึงหนึ่งปีเต็ม แต่นางยังไม่ยอมออกเรือน ย้ำ ว่าไม่ยอมออกเรือน อายุสิบหกปีแล้วอย่างไรใครจะสน ก็คนมันอยากอยู่บ้านไม่ได้อยากมีสามีเพราะไม่ได้หงี่อะไรมากมาย
ขอเหตุผลที่ต้องออกเรือนมาหน่อยสิ ว่าเหตุใดข้าต้องออกเรือนไปให้บุรุษเลี้ยงดู ในเมื่อสกุลมู่ก็ร่ำรวยล้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สนหน้าเง็กเซียน หน้าเทพ หน้ามารที่ไหนทั้งนั้น ไม่ออกเรือนแล้วใครจะทำอะไรข้าได้ ไม่อยากแต่งก็ไม่แต่งเจ้าค่ะ
ความดื้อรั้น มาดมั่นเอาแต่ใจทำให้นางมิยินยอมแต่งให้บุรุษใด ด้วยมั่นใจว่าสามารถอยู่ลำพังได้อย่างมีความสุข ท่านปู่ ท่านตา ท่านย่า ท่านยายก็ตามใจยิ่งนัก บิดามารดาไม่ต้องกล่าวถึงว่ารักนางมากเพียงใด
บุตรีเพียงคนเดียวแห่งจวนสกุลมู่คหบดีใหญ่แห่งเมืองฉางซุยไม่ยอมออกเรือน
ชิ! ญาติผู้ใหญ่ก็มิได้คาดคั้นให้แต่งงาน
เป็นสาวพรหมจรรย์ไปจนตายแล้วหนักกบาลผู้ใดเล่า?
'ข้าคือสาวงาม ฉลาด เพียบพร้อม แม้นิสัยจะผิดแผลกจากสตรีทั่วไปบ้างแต่ก็ช่างข้าประไร ข้ามิเคยทำให้ผู้ใดเดือดร้อน
ข้าเก็บเจ้างูน้อยสีดำหน้าตาประหลาดได้ตัวหนึ่ง นำมันมาเลี้ยงไว้ในห้องนอน เหตุใดข้าจึงรู้สึกเหมือนถูกงูใหญ่มุดถ้ำสวาททุกค่ำคืน
อร๊ายยยย เสียว เอ๊ยยย รำคาญยิ่ง