เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง นี่ก็จะเกือบตีสี่แล้ว เฌออ่อนแรงจนแทบไม่มีแรงขยับ
ผมอุ้มเฌอขึ้นมาอย่างเบามือราวกับของล้ำค่า พากลับมาที่เตียง
ก่อนจะวางเธอลงบนผ้าปูสีขาวสะอาดอย่างทะนุถนอมที่สุด
เฌอหลับตาพริ้ม ริมฝีปากยังสั่นระริก เสียงหายใจแรงเหมือนคนเพิ่งผ่านพายุใหญ่
ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนปิดลงอีกครั้งอย่างหมดแรง
ผมก้มลงจูบที่ริมฝีปากเล็กนุ่มอย่างอ่อนโยน ต่างจากทุกสัมผัสก่อนหน้าที่เต็มไปด้วยความดิบและร้อนแรง
“กู๊ดไนท์ครับ คนดีของพี่” เสียงทุ้มพร่ากระซิบเบาๆ ชิดริมฝีปาก
ผมซุกหน้าลงกับเรือนผมหอมอ่อนๆ กอดร่างเล็กไว้แน่นเหมือนจะไม่ยอมปล่อยไปไหนอีกต่อไป
ทั้งห้องเหลือเพียงเสียงลมหายใจที่ค่อยๆ สงบลง
เช้าวันใหม่ แสงอ่อนๆส่องผ่านม่านเข้ามา ฉันขยับตัวเล็กน้อยอย่างสะลึมสะลือ
เปลือกตาหนักอึ้งราวกับยังไม่หายเพลียเต็มที่ รู้สึกปวดราวไปทั้งตัว ฉันกวาดตามองรอบห้อง หัวใจแทบหล่นวูบ
“ตายแล
