หลายวันผ่านไป
“พี่จันทร์” มินตราลุกเดินออกมาจากห้องหลังจากที่เธอนอนซมอยู่หลายวันเพราะพิษไข้ และวันนี้ก็เพิ่งจะรู้สึกตัวว่าเริ่มหายดีบ้างแล้ว
“อ้าวคุณหนู เป็นยังไงบ้างคะยังเวียนหัวอยู่อีกหรือเปล่า?”
“นิดหน่อยค่ะ ขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะที่คอยดูแล”
“ไม่ใช่พี่หรอกค่ะ แต่เป็นนายต่างหากที่คอยดูแล”
“นาย?”
“ก็คุณมังกรนั่นแหละค่ะ”
“อ๋อ”
“เดี๋ยวพี่มานะ”
“พี่จันทร์จะไปไหนคะ?”
“นายสั่งเอาไว้ว่าถ้าคุณหนูพื้นแล้วให้พี่ไปบอกนาย”
“ไม่ต้องไปบอกเค้าหรอกค่ะพี่จันทร์ มินอยากอยู่แบบนี้มากกว่า มินไม่อยากเห็นหน้าเขา พี่จันทร์เข้าใจใช่มั้ยคะ”
“ค่ะคุณหนู ไม่บอกก็ไม่บอก”
“…..”
“พี่ขอนะคะคุณหนูอย่างหนีอีกเลย ที่นี่มันเป็นเกาะค่ะทางออกทางเดียวก็คือต้องนั่งเรือออกไปเท่านั้นค่ะ พี่ไม่อยากเห็นคุณหนูต้องเจ็บตัวอีก”
“ต่อให้มินคิดหนีอีก มันก็คงไม่มีทางหนีออกไปได้หรอกค่ะ”
“ยังดีนะคะที่คุณหนูรอดกลับมาได้
