“อาคิดว่าหนึ่งต้องมีคนปกป้อง แต่งงานกับอานะครับ” ภีมพัฒน์เอ่ยเรื่องสำคัญอีกครั้ง
“หนึ่งไม่อยากให้อาภีมเดือดร้อน”
“แต่ถ้าหนึ่งไม่ปลอดภัยอาก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
“ทำไมพ่อเลี้ยงจักรต้องคอยตามตอแยหนึ่งด้วยคะ หนึ่งไม่เข้าใจ หนึ่งก็ปฏิเสธไปแล้ว”
“พ่อเลี้ยงจักรไม่อยากเสียหน้าและเขาก็เป็นผู้มีอิทธิพล รายได้ของเขาไม่ได้มาจากการแปรรูปไม้เพียงอย่างเดียวนะครับ เขายังทำธุรกิจผิดกฎหมายอย่างอื่นด้วย เขาหมายตาผู้หญิงคนไหนเอาไว้ก็ไม่เคยรอดเลยสักราย หนึ่งตัดสินใจได้แล้วนะ แต่งงานกับอาแล้วอาจะดูแลปกป้องหนึ่งเอง” ประโยคขอแต่งงานของภีมพัฒน์ได้ผลหลังจากที่ผ่านพ้นพิธีศพของคุณยายไปแล้ว
แต่เพราะคุณยายเพิ่งเสีย ทั้งคู่จึงไม่ได้จัดงานแต่งงานเพียงแค่จดทะเบียนสมรสและเลี้ยงอาหารเด็กกำพร้าที่บ้านเด็กกำพร้าเท่านั้น
กิตดีใจเป็นอันมากที่จะได้หนึ่งฤทัยมาเป็นแม่จริงๆ และได้อยู่ด้วยกันจริงๆ
หนึ่งฤทัยคิดไปว่าภีมพัฒน์แค่อยา
