07 | พบเจอ

1604 Words

@ ร้านอาหารหรู คริสเตียนและลูอีสเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูด้วยท่าทางสุดสง่าราวกับนายแบบที่หลุดออกมาจากนิตยสารชื่อดัง ทุกสายตาจับจ้องมาที่พวกเขาเป็นตาเดียว โดยเฉพาะสาวๆ ที่นั่งอยู่ระแวกนั้น ถึงแม้ว่าคริสเตียนจะแต่งงานไปแล้ว แต่ความฮอตของเขาก็ไม่แพ้หนุ่มโสดเลยสักนิด ขณะที่สองหนุ่มกำลังจะเดินผ่านไปยังมุมวีไอพี เสียงใสๆ ของเด็กหญิงก็ดังขึ้นมา “อร่อยมากเลยค่ะคุณแม่” เป็นครั้งแรกที่คริสเตียนหันไปมองตามเสียงของเด็ก แล้วก็พบใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กผู้หญิงผมยาว ดวงตาสีฟ้าบ่งบอกถึงลูกผสมชั้นดีระหว่างพ่อกับแม่ “อร่อยก็ทานเยอะๆ สิลูก ของมีประโยชน์ทั้งนั้น” เสียงของผู้เป็นแม่ดังขึ้นมาพร้อมกับตักอาหารใส่จานให้ลูกสาว อยู่ๆ คริสเตียนก็รู้สึกเสียดายที่ไม่เห็นหน้าของคุณแม่ของเด็กน้อย “นายสนใจแม่ลูกอ่อนด้วยเหรอวะ” เสียงของลูอีสทำให้คริสเตียนละสายจากสองแม่ลูก แล้วเดินไปยังห้องที่จองไว้ทันที ครืด~~ เสียงเรียกเข้าดังขึ้นมาขณะที่ทั้งคู่รออาหารมาเสิร์ฟ คริสเตียนกดรับสายทันทีที่เห็นว่าเป็นเบอร์ของน้องสาว “ว่าไงน้องรัก” (น้องเห็นรถพี่จอดอยู่หน้าร้าน พี่มากับใครเหรอคะ) “พี่มากับเพื่อนหน่ะ แล้วเรามาทำอะไร” (น้องมีนัดคุยงานกับนางแบบตัวน้อยค่ะ แม่ของเธอยอมรับงานแล้วนะคะ) ปลายสายพูดออกมาด้วยท่าทางดีใจและตื่นเต้นจนออกนอกหน้า “พี่ดีใจด้วย รีบคุยงานแล้วรีบกลับบ้านหล่ะ” (พี่ไม่ต้องห่วงที่บ้านหรอกค่ะ ลูกชายสุดที่รักของแด๊ดดูแลอยู่) พอพูดถึงอีกคน น้ำเสียงของเธอก็เปลี่ยนไปทันที “อเล็กซ์มันกลับมาแล้วเหรอ” คริสเตียนถามออกไปอย่างรู้ทัน น้ำเสียงแบบนี้คงจะพูดถึงอเล็กซ์แน่ๆ (มาแล้วค่ะ พอมาถึงก็มาทำหน้าบึ้งใส่น้องทันที) คริสเตียนได้แต่ยิ้มกับคำพูดของน้องสาว และเขาพอจะเดาสถานการณ์ออกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคน แต่มันเป็นเรื่องปกติของทั้งสองคนที่ชอบทะเลาะกันตั้งแต่เด็ก และทุกครั้งที่คริสติน่างอน อเล็กซ์ก็จะเป็นฝ่ายง้อทุกครั้ง (แค่นี้ก่อนนะคะ น้องมาถึงโต๊ะที่นัดไว้แล้ว) คริสติน่าวางสายทันทีที่พูดจบ “น้องติน่าโทรมาเหรอ” ลูอีสถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแพรวพราว “หยุดทำหน้าหื่น ถ้าไม่อยากกินลูกปืน” คริสเตียนมองเพื่อนรักด้วยสายตาดุดัน “หวงน้องชิป!!” >>> อีกด้าน “สวัสดีค่ะคุณนัตตี้ สวัสดีค่ะคุณไอยลดา” คริสติน่าทักทายพร้อมรอยยิ้ม แล้วหันไปทักทายเด็กน้อยที่เธออยากจะเจอมาตลอดหลายวัน “สวัสดีจ๊ะคิริณ” “สวัสดีค่ะคุณน้าคนสวย” คิริณยิ้มทักทายคุณน้าคนสวยเสียงใส เห็นอย่างนั้นยิ่งทำให้คุณน้าหลงขึ้นไปอีก “น้ามีชุดสวยๆ มาฝากด้วยนะ อยากได้หรือเปล่า” “อยากได้ค่ะ คุณน้าใจดีจังเลย” คริสติน่าพูดคุยกับเด็กสาวจนลืมไปเลยว่าเธอมาคุยงาน เธอเริ่มเข้าเรื่องคุยงานทันที เพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ แล้วเธอก็อยากจะร่วมงานกับเด็กน้อยคนนี้เต็มทน หลักจากคุยกันไปได้สักพักผู้จัดการวัยกลางคนก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ “หนูอยู่กับคุณน้าก่อนนะ แม่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” ไอยลดาบอกลูกสาวที่กำลังคุยกับคุณน้าคนสวย “ค่ะ” “ฝากคิริณสักครู่นะคะ” “ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ” คริสติน่ายิ้มให้ไอยลดา ก่อนจะหันมาสนใจเด็กน้อย แต่อยู่ๆ เธอก็หันไปเจอพี่ชายที่กำลังเดินออกมาพอดี “พี่คริสคะ ทางนี้ค่ะ” คริสติน่ายกมือส่งสัญญาณให้พี่ชายที่กำลังเดินออกมา ตั้งใจอยากจะให้พี่ชายเห็นเด็กน้อยที่เธอเอ็นดู เผื่อว่าพี่ชายจะอยากมีลูกขึ้นมาบ้าง คริสเตียนกับลูอีสเดินมายังโต๊ะที่มีเด็กน้อยกับคริสติน่านั่งอยู่ทันที สายตาคมจับจ้องไปที่เด็กน้อยหน้าตาน่ารักที่นั่งอยู่บนตักของน้องสาว ถ้าคนที่นั่งอยู่ไม่ใช่น้องสาวของเขา เขาคงจะคิดว่าเด็กคนนี้กับน้องสาวเขาเป็นแม่กับลูกกันแน่ๆ ทำไมถึงได้เหมือนกันขนาดนี้ “ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน มีลูกโตขนาดนี้แล้วเหรอ” ลูอีสทักทายคริสติน่าด้วยความคุ้นเคยแล้วมองหน้าหญิงสาวสลับกับเด็กน้อยที่อยู่บนตัก “พี่ลูซก็พูดไป แต่จริงๆ แล้วติน่าก็รู้สึกเหมือนกันนะคะฮ่าๆ” คริสติน่ามองหน้าเด็กน้อยอีกครั้ง แล้วก็รู้ได้ทันทีว่าทำไมเธอถึงได้เอ็นดูเด็กคนนี้นัก ที่ไหนได้คิริณหน้าเหมือนเธอตอนเด็กนี่เอง “ใครเหรอคะคุณน้า” คิริณถามคุณน้าคนสวยแล้วมองสองหนุ่มตรงหน้าด้วยความสงสัย “นี่ลุงคริสเตียนและนี่ก็ลุงลูอีส พี่ชายของน้าเองจ๊ะ” คริสติน่าแนะนำพี่ชายทั้งสองคนให้เด็กน้อยหายสงสัย “สวัสดีค่ะลุงคริสเตียน” เด็กน้อยทักทายเสียงใส ก่อนจะหันไปทักทายคุณลุงอีกคนด้วยรอยยิ้มที่สดใส “สวัสดีค่ะลุงลูอีส” ใบหน้าและรอยยิ้มของเด็กน้อยทำเอาทั้งสามคนมองหน้ากันทันที ทำไมถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับใบหน้าของเธอเหลือเกิน “พี่พูดจริงๆ นะ เด็กคนนี้หน้าเหมือนติน่ามาก” ลูอีสยังคงมองเด็กน้อยสลับกับคริสติน่าไปมา และยิ่งมองก็ยิ่งเหมือน โดยเฉพาะรอยยิ้มที่เหมือนกันอย่างกับแฝด แต่ไม่ใช่แค่เหมือนติน่าหรอกนะ ตอนนี้คริสเตียนเองก็กำลังคิดว่าเด็กน้อยคนนี้มีอะไรที่เหมือนกับเขาอยู่เหมือนกัน โดยเฉพาะดวงตา คิดอย่างนั้น... ยิ่งทำให้มาเฟียหนุ่มอยากเห็นแม่ของเด็กน้อยขึ้นมาทันที “แม่ไปไหนหล่ะ” คำถามแรกที่ออกจากปากมาเฟียหนุ่มทำเอาคนรอบข้างหลุดขำที่เขาถามหาแม่เด็กก่อนที่จะถามชื่อเด็กซะอีก “นายจะถามหาแม่เด็กแบบนี้ไม่ได้นะไอ้เสือ ถ้าพ่อเขาเข้ามาได้ยินนายจะซวยนะ” ลูอีสแซวเพื่อนรักด้วยท่าทางยียวน “คุณแม่ไปเข้าห้องน้ำค่ะคุณลุง” เด็กน้อยตอบเสียงใสแล้วหันไปเจอผู้เป็นแม่เดินมาพอดี “นั่นไงคะ คุณแม่มาพอดีเลย” ทั้งสามคนมองไปตามทางที่เด็กน้อยกำลังชี้ไป ก็พบผู้หญิงสองคนกำลังเดินมาทางนี้ ทั้งสองคนคือคนที่คริสเตียนเคยรู้จักมาก่อน จะบอกว่าแค่คนรู้จักคงจะน้อยไป เพราะจริงๆ มันมีอะไรที่ลึกซึ้งมากไปกว่านั้น โดยเฉพาะคนที่อยู่ในชุดเดรสสีครีมอ่อน ที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน เธอก็ยังดูสวยเหมือนเดิม “เก็บอาการหน่อยไอ้เสือ ถึงเธอจะสวยมากแค่ไหน แต่เธอก็มีครอบครัวแล้วนะเว้ย” ลูอีสกระซิบเตือนเพื่อนรักที่มองแม่ของเด็กน้อยตาไม่กระพริบ ต่างจากเธอที่ไม่ได้สนใจมองพวกเขาเลยสักนิด เธอส่งยิ้มให้ตามมารยาทแล้วนั่งลงคุยกับลูกสาวด้วยท่าทางน่ารัก “ไอยลดา” คริสเตียนเรียกชื่อที่คุ้นเคยราวกับถูกมนต์สะกด เขาไม่นึกเลยว่าจะมาเจอเธออีกครั้ง “รู้จักเธอเหรอวะ” ลูอีสหันไปถามเพื่อนรักอีกครั้ง แต่ก็ไร้คำตอบ เพราะเพื่อนของเขาเอาแต่มองหญิงสาวกับเด็กน้อยตรงหน้า “สวัสดีค่ะคุณคริสเตียน” ไอยลดาเงยหน้าทักทายชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงปกติ สายตาของเธอที่มองชายหนุ่มราวกับคนทั่วไป หรือเรียกง่ายๆ คือแค่คนรู้จักเท่านั้น! การกระทำของเธอทำเอามาเฟียหนุ่มไม่พอใจขึ้นมาเป็นอย่างมากแล้วยังมีคำถามอีกมากมายที่อยากได้คำตอบตอนนี้ โดยเฉพาะสิ่งที่เห็นตรงหน้า เธอไปมีครอบครัวตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงได้มีลูกโตขนาดนี้ “คุณแม่รู้จักคุณลุงด้วยเหรอคะ” ลูกสาวถามคุณแม่ด้วยท่าทางสงสัย “จริงด้วยค่ะ คุณดารู้จักพี่ชายฉันด้วยเหรอคะ” คริสติน่าถามอย่างเป็นกันเอง เพราะได้รู้จักกันในระดับหนึ่งแล้ว แล้วไอยลดาก็เป็นคนเข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน... เหมือนพี่สะใภ้ของเธอด้วย “ฉันเคยร่วมงานกับคุณคริสเตียนค่ะ แต่ก็นานมากแล้ว” ไอยลดาตอบไปด้วยน้ำเสียงปกติ ไม่ได้แสดงความพิเศษอะไร ต่างจากชายหนุ่มที่มองเธอราวกับคนพิเศษ “ไปเถอะไอ้เสือ งานเยอะไม่ใช่เหรอ” ลูอีสเรียกสติให้เพื่อนรัก ที่เอาแต่มองหญิงสาวจนออกนอกหน้า มันน่าแปลกมากจริงๆ “ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีก” คริสเตียนตั้งใจบอกคุณแม่ลูกหนึ่ง “ค่ะ” ไอยลดาตอบพร้อมรอยยิ้มแต่เป็นรอยยิ้มที่สั้นมาก เธอยิ้มให้เขาแค่แวบเดียวแล้วหันไปยิ้มให้เพื่อนของเขาด้วย แค่เพียงเท่านี้... ก็ทำให้มาเฟียหนุ่มหวงรอยยิ้มของเธอขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แล้วรีบเดินออกไปอย่างไร้มารยาท

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more