แด๊ดดี้ที่ไม่ใช่พ่อ
ตอน ลองชิม
แสงแดดยามสายสว่างจ้าขณะที่ผู้คนเริ่มสัญจรไปมาในเมืองใหญ่ รถsuvสีดำกำลังแล่นไปตามถนน มีคราบฝุ่นโคลนหนาเตอะราวกับเพิ่งลุยออกจากป่ามาหมาดๆ
บรืน! ๆ ๆ เสียงเครื่องยนต์ขนาดสามพันซีๆคำรามดังขณะที่หนุ่มใหญ่กล้ามโตกำลังคุมพวงมาลัยบังคับรถเลี้ยวเลนไปมาเพื่อแซงคันอื่นด้วยความเร็วสูง
"ทำไมขับเร็วจังคะ" เด็กสาวที่นั่งข้างหันมาเงยหน้าถามคุณพ่อที่กำลังหน้าซีด
"ถ้าขับช้าจะไปถึงช้า พอดีง่วงน่ะ" พ่อโรมหันมาตอบและยกมือใหญ่ลูบหัวเด็กสาว
"ง่วงก็จอดนอนพักก่อนได้นะคะ" มินตราเอ่ยและยกสองมือขึ้นบนเพื่อดึงมือใหญ่ๆของคุณพ่อลงมาแนบแก้มขวาของเธอ
"ไม่ได้จ๊ะ ลิลลี่กับแม็กซี่รออยู่ พวกเค้าคงหิวแย่" พ่อโรมเอ่ยถึงลูกหมาไซบีเรียนขนฟูที่บ้านไร่
"อื้อค่ะ งั้นหนูพอจะช่วยอะไรได้บ้างคะเพื่อที่จะให้ไม่ง่วง เปิดเพลงหรือว่าให้หนูร้องเพลงให้ฟังดีไหม"
เด็กสาวตอบด้วยความคิดถึงหมาน้อย อีกใจก็เป็น
