“ปะ...ปะ...เปล่าค่ะ คือ...เอ่อ...อากาศด้านนอกมันร้อนอบอ้าวไปหน่อยน่ะ”
คนถามทำหน้างง ๆ ก่อนจะเหลียวมองออกไปนอกหน้าตา จึงพบว่าภายนอกมีลมแรง และเมฆฝนก็ตั้งเค้ามาแต่ไกล
ดุจดาวนั่งนิ่ง ๆ เธอพยายามจะข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ ไม่ให้มันพลุ่งพล่านร่านมากไปกว่านี้
ไม่นานนัก...ก็มีลูกค้าผู้ชายแต่งตัวภูมิฐานเดินเข้ามาในร้าน สายตาของเขามองไปรอบ ๆ เหมือนว่ากำลังหาใครบ้างคน
“เอ่อ...ขอโทษนะครับน้อง...ไม่ทราบว่าเจ้าของรถคันสีขาวนี้อยู่ไหนเหรอครับ?”
เขาถาม พร้อมกับชี้นิ้วไปทางรถซีวิคคันที่ติดกรอบป้ายทะเบียนคิตตี้สีชมพูนั่น
“อ๋อ...คุณลูกค้าเดินไปเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ...เดี๋ยวก็คงจะออกมา”
พนักงานสาว ตอบกลับด้วยวาจาที่สุภาพอย่างเคย แต่หลังจากนั้นเธอก็พึมพำกับตัวเอง
“เอ๊ะ...ว่าแต่ทำไม...เข้าไปนานจังเลย”
“เข้าไปเอากับเจ้าของร้านน่ะซิ...ไม่ว่า เร่าร้อนกันขนาดนั้น คงได้เดินตัวเบาออกมาแน่ ๆ”
ดุจดาวพูดกับตัวเอง
