สาวใช้ในวงรัก

ไอ้คนลามก

“เอ่อ...มะ...มะ...ไม่! ฉะ...ฉะ....ฉันไม่เอา”

ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าคนรวยหน้าตาดี จะมาถามอะไรทุเรศลามกแบบนี้ แถมซื้อถุงยางไปตั้งห้าหกกล่อง ถ้าไม่บ้ากามจริง ๆ คงไม่ซื้อเยอะขนาดนี้หรอก

เมื่อชำระเงินเสร็จเรียบร้อย บดินทร์ดุ๊กก็หันมายิ้มให้อีกที ก่อนจะเดินออกไป

“ไอ้คนบ้า ไอ้ลามก แต่งตัวก็ดี หล่อก็หล่อ มาพูดจาแบบนี้ได้ยังไง!”

เลลาณีสั่งนมร้อน จากนั้นเธอก็เดินไปนั่งดื่มตรงบาร์ที่ทางร้านจัดไว้ให้ เพื่อฆ่าเวลา รอให้ชุดที่สวมใส่แห้งเสียก่อน

ปกติถ้าเป็นวัยรุ่นหรือพวกโรคจิต มาทำหื่นกามใส่ เลลาณีจะต้องด่าจนเสียผู้เสียคนไปแล้ว

แต่กรณีนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ทำไมเลลาณีถึงยืนนิ่งอยู่ได้

ผ่านไปไม่ถึงสองชั่วโมง สาวสวยหน้าลูกครึ่งก็เดินทางมาถึงสถานที่ ที่เธอจะสมัครงาน ซึ่งเป็นหมู่บ้านหรู ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากร้านสะดวกซื้อเท่าไหร่นัก

ขั้นตอนการเข้าหมู่บ้านแห่งนี้ ก็ถือว่ามีหลายขั้นตอน อีกทั้ง รปภ. ก็ยังเข้มงวดสุด ๆ ด้วย

แต่ก็อย่างว่าอ่ะนะ หมู่บ้านคนรวย แถมยังอยู่ใจกลางเมืองแบบนี้ แค่รวยอย่างเดียว คงซื้อไม่ได้ ต้องระดับโคตรรวยเลยล่ะ ถึงจะเอาอยู่

“บ้านเลขที่หกสิบเก้า อยู่หลังไหนนะ เดินหาจนเมื่อยไปหมดแล้ว”

เลลาณีบ่นพึมพำ เธอทั้งเหนื่อย ทั้งร้อนจนภายในร่มผ้าฉ่ำไปด้วยเหงื่อ

“นี่ไง...ในที่สุด ฉันก็เจอ!”

สาวสวยยิ้มร่า เมื่อเดินมาหยุดอยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ ก่อนจะกดกริ๊งตรงประตูเหล็กสูงใหญ่ หนึ่งครั้ง

กล้องวงจรปิดหันมาทางเธอ จากนั้นก็มีเสียงผู้ชายดังผ่านลำโพงออกมา

“คุณเลลาณี ที่นัดมาสัมภาษณ์งานใช่ไหม?”

“ค่ะ....ใช่ค่ะ”

เธอตอบเสียงไพเราะ

“เชิญครับ”

เมื่อสิ้นเสียงจากลำโพง ประตูรีโมทที่อยู่ด้านข้างก็เปิดออก ร่างเล็กค่อย ๆ ย่างก้าวเข้าไป ความรู้สึกของเลลาณี เหมือนกับว่าตัวเองเป็นนางเอกในเรื่องบ้านทรายทอง ยังไงอย่างนั้นเลย

เพียงแต่เธอไม่ใช่พจมาน และเธอก็ไม่ได้เป็นลูกหลาน หรือเกี่ยวดองอะไรกับคนในบ้านด้วย เธอแค่มาสมัครงานเป็นคนใช้ เท่านั้น

“โห...บ้านใหญ่จัง อยู่กันกี่คนเนี่ย ว้าว...มีสระว่ายน้ำด้วย หู้วส์...มีรถสปอร์ตตั้งหลายคันหนะ สีเหลือง สีดะ...ดะ...แดง อุ๊ย...นี่มันไอ้รถคันเมื่อกี้นี่ เอ่อ...คงไม่ล่ะมั้ง คงไม่บังเอิญขนาดนั้นมั้ง นี่อย่าบอกนะ ว่านี่คือบ้านของอีตารูปหล่อผีทะเลนั่น!”

หญิงสาวไม่รู้ว่าตัวเองจะดีใจ หรือเสียใจกันแน่ที่จะได้เจอกับชายหนุ่มรูปร่างงามสง่าคนนั้น แต่ถ้าเขาจะมาพูดจาทะลึ่งอีกล่ะก็ เธอไม่ยอมแน่ ๆ

“เชิญทางนี้ครับ...คุณเลลาณี”

เสียงเคร่งขรึม ที่นั่งไขว้ห้างอยู่บนโซฟาหรูบอกกับเธอ