ฟุ้ว!!
เสียงพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อคนที่มองหา ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว ฉันค่อยๆเดินเลาะเรียบ ออกมาจากบริเวณนั้น ก่อนที่จะตรงไปหาม๊า
"อุ้ย!ว้าย"
หมับ
แต่ก็ต้องตกใจ ในขณะที่ฉันกำลังเดินก้มหน้าก้มตา สำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง ก็เดินชนเข้ากับแผงอกของใครบางคน จนเกือบล้ม
แต่ยังไม่ทันที่จะล้ม มือหนาของเขา ก็กอดเอวเล็กของฉันไว้แน่น
"ขอโทษค่ะ เปเปอร์"
ฉันตะลึงจนตาค้าง ร่างหนาที่ฉันชนคือหนุ่มหล่อในชุดสูดสีดำภูมิฐาน ฉันไม่เคยเห็นเปเปอร์ในลุคนี้เลย เขาดูหล่อเหลาคมคาย และมาดนิ่ง ต่างจากคนที่ฉันอยู่ด้วยทุกวัน
"จำชื่อผัวได้ด้วยเหรอ นึกว่าจำได้แต่ไอ้ขี้เก๊กนั่น"
เปเปอร์คงเห็นฉันกับพี่เทอดพงษ์สินะ
"พูดอะไร เดลไม่ได้อยากอยู่กับเขาสักหน่อย
ก็พวกใหญ่นั่นแหละ บังคับยัดเยียดอยู่นั่น
เดลเลยหนีมาเข้าห้องน้ำนี่ไง"
ก่อนหน้า20นาที
ผมเดินเข้ามาในงานกับป๊าและม๊า สายตากวาดมองไปรอบๆเพื่อหายัยแสบ ที
