HINDI mabilang ang mga hakbang ko papuntang dining room at dire-diretso lang ang lakad ko. Na’ng makarating na ako ay kaagad kong tinungo ang kusina at huminto sa tapat ng ref para kumuha ng maiinom. Dinampot ko ang isang bottled juice sabay inalis ang takip at ininom ng ilang lagukan. Na’ng ayos na, sinarado ko ulit ang ref habang kapit-kapit ko pa rin ‘yong kinuha ko dahil uubusin ko ‘to. Pakiramdam ko parang literal na kumukulo ang dugo ko paakyat sa ulo dahil pinag papawisan ang noo ko ngayon.
Napa-hawak ako sa dibdib ko na parang naninikip na hindi ko maintindihan. Kung ganu’n ang asta n’ya sa ‘kin, mas lalong hindi ko sasabihin ang tungkol sa pinagbubuntis ko. Kulang pa nga ang sampal na ‘yon sa ginawa ng kapatid n’ya at sa mga masasakit na sinabi n’ya sa ‘kin. ‘Pag nakita ko ulit
