ร่างแน่งน้อยที่ถูกวางลงนอนราบบนเตียงกว้างเอ็ดร่างหนาที่ทาบทับตามลงมาและจูบไซ้ไปทั่วบนใบหน้าแสนสวยก่อนที่อีธานจะหยุดตัวเองลงชั่วขณะเพื่อจ้องมองใบหน้าหมดจดของชาคริยาซึ่งตอนนี้มีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดพรายขึ้นมาตามไรผม
“จีน...คุณอยากจะดุจะว่าผมยังไงผมก็จะไม่มีวันปล่อยคุณไปไหนอีกแล้วที่รัก”
“แต่คุณทำอย่างนี้ฉันอึดอัดนะคะ ในเมื่อคุณก็รู้แล้วนี่คะว่าฉัน...ท้อง”
“แค่เดือนเดียว...ผมถามหมอมาหมดแล้วนะว่ามันจะอันตรายมากมั้ยถ้า...”
“เอ๊ะ!...ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคะ”
“จีน...จนถึงขนาดนี้แล้วคุณยังไม่ให้อภัยผมอีกหรือ ที่พ่อผมมาที่นี่ผมไม่ได้ขอร้องให้ท่านมา แต่ท่านอยากจะมาเพื่อจะบอกคุณว่า คุณมีค่ามากแค่ไหนสำหรับผม”
ชาคริยาเงียบไป ข้างในของเธอหวั่นไหวเหมือนถูกคลื่นแรงสาดกระทบ อีธานก้มลงจูบบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาเบา ๆ
“ผมขอโทษ...และผมก็ยังรู้สึกอยู่อย่างนี้ตลอดเวลา ไม่เคยให้อภัยตัวเองได้เลยแม้แต่วินาทีเ
