หญิงสาวเกือบจะร้องออกมาสุดเสียงแต่ยั้งตัวเองไว้ได้เสียก่อนทว่าก็ไม่ทันได้พูดอะไรคนตัวโตก็ช้อนร่างของเธอไว้ในอ้อมแขนและพาเข้าไปในห้องอีกห้องอย่างถือวิสาสะ
“อีธาน...ปล่อยฉันนะคะ...นี่คุณจะทำอะไร!”
หญิงสาวเอ็ดเขาแต่เสียงเบาเหลือเกินตอนที่คนตัวใหญ่วางร่างของเธอลงนอนหงายบนเตียงในห้องนั้นหลังจากที่เขาปิดประตูและล๊อคลูกบิดอย่างถือสิทธิ์
“จีน...ผมต่างหากที่อยากถามว่าคุณกำลังทำอะไร”
อีธานเอ็ดเธอกลับและทาบทับอยู่เหนือหญิงสาวขณะตรึงมือทั้งสองของเธอไว้ข้างลำตัว นัยน์ตาสีบรูเน็ตเข้มราวกับมีบางอย่างอัดอั้นและกำลังปะทุอยู่ในนั้น ชาคริยานิ่วหน้าและตอบกลับเสียงแข็ง
“ทำอะไรหรือคะอีธาน...คุณคิดว่าฉันกำลังทำอะไร”
“ก็เรื่องที่คุณกลับบรู๊คลินโดยไม่บอกผมสักคำ แล้วคุณก็กลับมาพร้อมกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น”
“วินเป็นเพื่อนของฉันนะคะ”
“แต่คุณทำเหมือนคุณกับมันเป็นอะไรกัน”
“ก็ไม่ได้เกี่ยวกับคุณนี่ไม่ใช่หรือคะ อีธ
