“เอ่อ...คือ”
“อ้าว... มิรา จำทางกลับบ้านได้ด้วยเหรอครับลูกสาวแสนสวยของพ่อ”
“...” ฉันหมุนตัวกลับไปทางต้นเสียง ทำให้พบกับภาสกรที่แสยะยิ้มร้ายกาจเดินเข้าตรงเข้ามาทางฉัน
เขาอยู่ในชุดกางเกงว่ายน้ำเพียงตัวเดียว ส่วนด้านบนเปลือยเปล่า สายตากะลิ้มกะเหลี่ยนั่นจับจ้องมองมาทางฉันพลางควงแก้วไวน์ในมือไปด้วย เห็นแล้วอยากควักลูกตามันออกมาแล้วโยนให้เป็ดกินจริงๆ
“ไปสนุกด้วยกันก่อนสิครับ”
“มิขึ้นห้องก่อนนะคะพี่ชื่น รบกวนขอยาลดไข้ให้มิด้วยนะคะ” ฉันไม่ได้สนใจในสิ่งที่ไอ้แมงดาสวะนั่นเชื้อเชิญ แต่หันกลับไปคุยกับพี่ชื่นแทน
“เดี๋ยวสิลูกรัก” มือหนาน่ารังเกียจคว้าหมับลงบนข้อมือเล็กของฉันและกระชากเข้าหาตัวมันอย่างแรง
“อย่ามาแตะตัวฉัน” ฉันบิดข้อมือออกจากการเกาะกุม แต่มันกลับไม่เป็นผล ไอ้แมงดานั่นมันยื่นหน้าเข้ามาเป่าลมออกจากปากมันพ่นลงใบหน้าของฉัน กลิ่นปากของมันทำให้ฉันแทบจะอ้วกออกมา นั่นมันไปกินขี้มาใช่มั้ย
“
