เย็นวันนั้น
(MIRA:TALK)
รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวบนถนนเข้ามาภายในบริเวณบ้านหรูสไตล์โรมัน ถ้าจะให้เรียกว่าบ้านก็คงไม่ถูกซะทีเดียว ฉันขอใช้คำว่าคฤหาสน์น่าจะเหมาะสมกว่า
แม้แต่ชายฉกรรจ์ที่ยืนเฝ้าตามจุดต่างๆ ตั้งแต่หน้าบ้านจนถึงภายในบริเวณบ้านก็ไม่ต่ำกว่าสิบคนแล้ว ดวงตากลมโตทอดมองพุ่มดอกกุหลาบสีขาวเตี้ยๆ ที่ถูกปลูกเรียงรายอยู่สองข้างถนน ถ้าเป็นช่วงเวลาปกติฉันคงชมมันว่าสวยมาก แต่ตอนนี้ไม่มีความรู้สึกใดๆ ทั้งนั้น นอกจากความเสียใจ และอยากหนีไปให้ใกล้จากจุดที่ฉันกำลังยืนอยู่
เหตุการณ์เมื่อตอนหัวค่ำ หลังจากที่ฉันถูกปฏิเสธแบบไร้เยื่อใย มันทำให้ฉันเริ่มศึกษาวิถีชีวิตคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างจริงจัง คิดว่ายังไงฉันก็จะใช้ชีวิตอยู่ได้และทำมันออกมาดีกว่าที่เป็นอยู่แน่ๆ อย่างน้อยก็คงดีกว่าอยู่กับผู้ชายที่ไม่ได้ให้ค่ากับฉันแบบนี้
“นี่บ้านใครเหรอ” ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ขณะที่รถเคลื่อนตัวผ่านวงเวียน
