21.45น.
ครืดๆ ครืดๆ
มิราละสายตาจากแฟ้มเอกสารในมือ เธอปิดมันลงและเอื้อมมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่เสียบชาร์จแบตเอาไว้ข้างๆ ขึ้นมากดรับสาย เมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของเธอโทรเข้ามา
“ฮัลโหล~ ที่รัก”
(หืม...ทำไมเสียงเป็นแบบนั้นยัยมิ)
“เหนื่อยนิดหน่อย วันนี้นั่งเคลียร์งานทั้งวัน ไม่ได้ลุกไปไหนเลย” มิราเอ่ยด้วยน้ำเสียงงัวเงีย พลางฟุ้บหน้าลงหนุนแขนที่วางราบอยู่บนโต๊ะทำงานด้วยความเหนื่อยล้า
(นี่จะสี่ทุ่มแล้ว ยังอยู่ที่บริษัทอีกเหรอ)
“จ๊ะ พรุ่งนี้หุ้นส่วนคนสำคัญจะเข้ามาที่บริษัทช่วงบ่าย ฉันต้องเตรียมเอกสารหลายอย่างเลยแหละ”
(หุ้นส่วนคนใหม่ คราวนี้ใครอีกล่ะ)
“เห็นพี่วันใหม่เล่าว่าท่านเป็นเพื่อนของคุณพ่อ โชคดีแค่ไหนที่ท่านไปซื้อหุ้นที่ไอ้แมงดานั่นกำลังจะเทขายเอาไว้ได้ทัน”
(เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง...แป๊บนึงนะคะพี่คีน)
“ก็เกิดขึ้นแล้ว ว่าแต่เธอเหอะ ไปร่าเริงที่ไหนฮะ ฉัน
