“ปล่อยกู! ปล่อย!”
เปลวเพลิงใช้เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดออกแรงขัดขืน แต่กลับสู้ลูกน้องของพี่ไทเรลล์ที่มีถึงสี่คนไม่ได้ เขาถูกกดลงไปกับพื้นอยู่อย่างนั้น ได้แต่ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ปล่อยก่อนพี่ไทเรลล์ คุยกันดีๆ ก็ได้ไม่เป็นต้องทำแบบนี้เลย มิเจ็บนะคะ”
มิราขืนตัวเองไว้อย่างสุดแรง ดวงตาทั้งสองข้างจับจ้องไปที่พี่เปลวเพลิงด้วยความเป็นห่วง เมื่อรุ่นพี่ของเธอกำลังถูกลูกน้องของพี่ไทเรลล์ใช้เท้ากระทืบจนล้มลงไปกองกับพื้น
เลือดสดๆ ไหลออกมาทางมุมปาก จากการที่ถูกต่อยเข้าที่ใบหน้าก่อนหน้านี้ สร้างความเจ็บปวดให้เปลวเพลิงอยู่ไม่น้อย เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ถ้าอยากเสียตัวให้มันนักก็เชิญวิ่งกลับไปหามันเลย”
“พูดอะไรของพี่เนี่ย แล้วไหนจะข้าวของที่มิซื้อล่ะ เห็นมั้ยว่ามันเสียหายหมดแล้ว”
“อีกไม่เกินหนึ่งนาที เธอจะได้รู้ว่าฉันพูดเรื่องอะไร”
ตุ๊บ!
“โอ๊ย!”
หญิงสาวร้องออกมาเสียงหลง เมื่อถูกจับย
