คนเสร็จก่อนไม่ควรต่อรอง NC20+

1650 Words

ไทเรลล์ผละออกจากร่างเล็กช้าๆ มือหนารูดถุงยางที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นของเขาออก โยนมันทิ้งลงพื้น มือหนาพลิกตัวของมิราให้นอนหงายขึ้น พร้อมแยกเรียวขาของเธอออกกว้างอีกครั้ง “อ๊ะ! คุณยังจะทำมันอีกเหรอ” มิราสะดุ้งตกใจ พลางยันตัวลุกขึ้นนั่ง เมื่อไทเรลล์ชักรูดแก่นกายขนาดใหญ่กว่ามาตรฐานของเขาเข้าจ่อที่ช่องทางรักบวมช้ำของเธออีกครั้งอย่างตั้งอกตั้งใจ “เมื่อกี้ไม่นับ ที่สำคัญเธอเสร็จก่อนฉันไปสามรอบ” “...ตะ...แต่ตรงนั้นมันเจ็บมากจริงๆ ดูเลือดสิคะ” มิราเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน นิ้วเรียวชี้ลงไปที่คราบเลือดบริสุทธิ์ของเธอ ที่หยดลงเปอะเปื้อนผ้าปูที่นอน “คนเสร็จก่อนไม่ควรต่อรองนะครับ” ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เมื่อเขาพูดแบบตรงไปตรงมา หญิงสาวส่งสายตาอ้อนวอนไปทางเขาอย่างขอความเห็นใจ แววตาที่กำลังสั่นระริกจับจ้องใบหน้าคมคายของเขาสลับกับส่วนนั้นของเธอ ที่ถูกจับอ้าออกกว้าง จนกลีบกุหลาบอวบนูนแย้มออกจากกัน มันบวมช้ำและเจ็บแสบจากการกระทำที่รุนแรงจนเกิดเป็นแผลฉีกขาด “ฉันต้องการยาชาค่ะ” “ฮึ! ให้มันสมน้ำสมเนื้อกับที่เธอขับรถและวิ่งตามฉันมาถึงที่นี่หน่อยสิ” ไทเรลล์ขำออกมาเบาๆ กับสีหน้าจริงจังของมิรา ตาโตๆของเธอมองเขาไม่วางตา ‘ใครเขาฉีดยาชาตอนมีเซ็กซ์วะ นี่เธอไปจำมาจากไหน’ “อึก!...เดี๋ยว! คุณลืมถุงยาง” หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เมื่อเขาสอดใส่ความแข็งขืนของเขาเข้ามาในร่องสวาทฝืดๆ ของเธออีกครั้ง โดยไร้การป้องกัน มิราดันตัวถอยหนีแต่กลับถูกไทเรลล์จับเอวคอดเอาไว้ซะก่อน “หมด!” “นี่คุณ! อึก!” ปากเล็กที่กำลังจะก่นด่าเขาถูกกัดเอาไว้แน่น เมื่อไทเรลล์กระแทรกแก่นกายเปลือยเปล่าเข้ามาทีเดียวจนสุดความยาวของมัน ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด มิราทิ้งตัวลงนอนราบไปกับเตียงนอนด้วยความจำยอม ด้วยว่าความเจ็บปวดจากช่วงล่างมันมากเกินกว่าที่เธอจะดีดดิ้นไหว สวบ! “นี่ฉันตกเป็นของเธอสมใจอยากแล้วนะ” พูดจบสะโพกสอบก็เริ่มอัดกระแทกแก่นกายเข้าใส่คนใต้ร่างอีกครั้งอย่างไร้ความปรานี ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “อ๊ะ...คุณ...อ๊ะ...มันแสบ” มิราสะบัดหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวด มือของเธอขยำลงหมอนใบใหญ่ที่หนุนรองอยู่ใต้ศีรษะ ร่างบางโยกคลอนขึ้นลงอย่างหนักตามจังหวะร่วมรักอันดิบเถื่อนของไทเรลล์ “อืม...ซี้ด~” ริมฝากหนาส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความพึงพอใจ เรียวขาเล็กทั้งสองข้างถูกจับพาดเอาไว้ที่ข้อพับของท่อนแขนแกร่ง สะโพกสอบสะบัดความแข็งขืนกระทุ้งเข้าใส่ช่องทางรักของเธอจนเกิดเป็นเสียงลามกต่างๆ นานตามมา ไม่ได้สนใจสักนิดว่าคนตัวเล็กจะทนในสิ่งที่เขากระทำอยู่ได้หรือไม่ เพียงแค่ให้อารมณ์พลุ่งพล่านของเขาตอนนี้ได้ปลดปล่อยก็เป็นพอ “อ๊ะ...อ๊า...อ๊า...” ร่างบางสั่นสะท้านอย่างหนัก ปากเล็กเผยอขึ้นส่งเสียงครางออกมาราวกับกำลังถูกความเสียวซ่านเข้าเล่นงานจริงๆ ทว่า นั่นกลับเป็นเพียงการแสดงที่มิราลอกเลียนแบบมาจากหนังเอวีในพอร์นฮับที่เธอเคยดูเท่านั้น เพื่อส่งให้ชายหนุ่มขึ้นแตะขอบสวรรค์ เธอจึงเลือกใช้วิธีนี้ แม้ว่าเธออยากจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ระคนเสียงครางเสียวแสดงละครของตัวเองก็ตามแต่ “อ๊ะ...อ๊ะ..แรงอีกค่ะ...อ๊า..อย่าหยุด” “แสดงเก่งนี่” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างรู้ทันความไม่ประสีประสาของเธอ คงน่าประทับใจมากกว่านี้ ถ้าเธอครางออกมาเพราะมีความสุขจากการร่วมเตียงกับเขาจริงๆ ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “อื้อ....อึก! อ๊ะ...” น้ำใสๆ ไหลออกมาอาบสองพวงแก้มของมิราอย่างห้ามไม่ได้ สัมผัสที่เขามอบให้มันรุนแรงและหยาบโลนเกินกว่าที่เธอจะรับได้อีก แต่กระนั้นปากเล็กก็ไม่หยุดร้องครางปลุกปั่นอารมณ์ของคนตัวโต เธอมองเขาผ่านทางม่านน้ำตาด้วยความเจ็บปวด ในขณะที่เขาเองกลับมองลงมาที่เธอเพียงสายตาเรียบเฉย ไม่แสดงความรู้สึกเห็นใจใดๆ ออกมาทั้งนั้น ปึก! ไทเรลล์หยุดการกระทำลง ร่างหนานอนราบลงไปกับเตียงนอนก่อนจะดันตัวมิราให้พลิกขึ้นออนท็อปบนตัวเขา “พะ...พอเถอะ ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ นี่ก็ครางจนคอแห้งแล้วนะ” เธอทำเสียงงอแงใส่คนตัวโต ร่างบางอ่อนปวกเปียกวางร่างกายนอนทาบลงไปบนแผงอกของมาเฟียหนุ่ม “ไม่มีใครกล้างอแงกับฉันนะ เธอนี่มันดีแต่ปากจริงๆ” “ก็ฉันยังไม่ชำนาญเหมือนเด็กคุณนี่คะ” “ไม่ต้องมางอแง ขยับเร็ว!” ไทเรลล์ไม่ฟังในสิ่งที่คนตัวเล็กร้องขอ แต่เขากลับสั่งให้เธอทำในสิ่งที่เขาต้องการ แม้เขาจะรู้ดีว่าส่วนนั้นของเธอบวมช้ำแค่ไหนก็ตาม แต่ในเมื่อเธอเดินเข้ามาขอให้เขาทำแบบนี้เอง เธอก็ต้องทนเขาให้ได้ “เดี๋ยวสิ เรื่องของเราแบบนี้เรียกว่าวันไนท์สแตนด์มั้ย” มิราเอ่ยขึ้นราวกำลังประวิงเวลาปรนเปรอชายหนุ่ม “ทำเสร็จเดี๋ยวบอก” ไทเรลล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก มือหนาเอื้อมขึ้นไปบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มที่แสนยั่วยวนอย่างรุนแรง “โอ๊ย! เบาๆ หน่อยๆ นี่มันนมของแท้นะ” มิราแหวใส่เขาทั้งน้ำตา ใบหน้าหวานเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บปวด “งั้นก็รีบทำ ก่อนที่ฉันจะบีบมันให้แตกคามือ” ปึก! “อ๊ะ!” หญิงสาวสะดุ้งตกใจ เมื่อชายหนุ่มกระทุ้งสวนขึ้นโดยที่ไม่ให้เธอได้ตั้งตัว มิราหลุบตาลงมองจุดเชื่อมต่อของเขาและเธออย่างชั่งใจ เธอไม่เอ่ยคำใดออกมาอีกนอกเสียจาก ยกหลังมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากพวกแก้มลวกๆ วางเท้าลงราบกับเตียงนอน มือเล็กวางทาบอยู่ที่หน้าท้องแกร่งของคนด้านล่าง ก่อนจะค่อยๆ ยกสะโพกขึ้นลงด้วยแรงที่เธอหลงเหลือทั้งหมด โดยที่การกระทำทั้งหมดของเธออยู่ในสายตาอันหงุดหงิดของไทเรลล์ตลอดเวลา ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “แรงๆ” “ฮึก! ไอ้บ้า ไอ้คนซาดิสม์” มิราเม้มปากเข้าหากันแน่น หลับหูหลับตาทำตามที่มาเฟียหนุ่มสั่ง แม้ร่างกายของเธอจะสั่นเกร็งขนาดไหนก็ตาม แต่เธอต้องทำให้กิจกรรมเริงรักครั้งนี้จบลงให้เร็วที่สุด ก่อนที่ทุกอย่างของเธอจะบอบช้ำไปมากกว่านี้ “แรงอีก!” “โอ๊ย!คนนะคะ ไม่ใช่ตุ๊กตายาง อ๊ะ!” มิราสะดุ้งตกใจไม่น้อย เมื่อชายหนุ่มดันตัวขึ้น ครอบริมฝีปากหนาลงดูดดุนบนยอดปทุมถันทั้งสองของเธออย่างมูมมาม มือหนาลูบไร้ไปตามแผ่นหลังของเธอกอดกระชับให้ร่างกายทั้งสองเบียดเสียดแนบชิดกันมากยิ่งขึ้น จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนของกันและกัน “อ๊ะ...อ๊า..” มิราตวัดแขนรอบคอหนาเชิดหน้าขึ้นเผยอปากร้องครางออกมาด้วยความจุกปนเสียวซ่าน เมื่อมาเฟียหนุ่มแทงสวนกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้าใส่เธออย่างรุนแรง จนมิราต้องหยุดการกระทำของเธอลง และปล่อยให้คนตัวโตกระทำในสิ่งที่เขาพึงพอใจแทน ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “อ๊า...มันจุก...อ๊า” ร่างกายของเธอสะบัดร้อนสะบัดหนาวราวกับจับไข้ ฝ่ามือเล็กข้างหนึ่งเลื่อนลงมากุมท้องน้อยของตัวเองเอาไว้ด้วยความจุกเสียด สะโพกมนยกขึ้นหนีแก่นกายใหญ่ยักษ์แต่กลับถูกเขากดเอวคอดลงรองรับความแข็งขืนนั้นจนเธอหายใจติดขัด สมองของเธอพร่าเบลอไปหมด ได้ยินเพียงเสียงลามกต่างๆ นานาที่ดังสอดประสานเสียงครวญครางของคนตัวโตที่ดังก้องห้อง “อ๊ะ...พะ...พอแล้ว อ๊า...” “ซี้ด...อ๊าสสสส” เขากระทุ้งแทงแก่นกายขนาดใหญ่เข้าใส่เธอถี่ๆ อยู่สักพัก ก่อนที่เขาจะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งเข้าใส่ในตัวของหญิงสาวจนหมดทุกหยาดหยด ร่างบางกระตุกสั่นก่อนจะทิ้งตัวลงทาบทับกับร่างกายกำยำของเขาอย่างหมดเรี่ยวแรง ใบหน้าหวานที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาซบลงบนอกแกร่งของเขาอย่างไม่รอให้เขาอนุญาต ในขณะที่ส่วนนั้นของเขายังกระตุกเกร็งและเสียบคาอยู่ในของสงวนเธอ มือหนาของไทเรลล์ลูบไร้เบาๆ ไปตามแผ่นหลังขาวละเอียดของร่างไร้สติของมิรา เขาหายใจเข้าออกอย่างเหนื่อยหอบไม่แพ้เธอ จนอกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงอย่างเห็นได้ชัด มือข้างหนึ่งถูกยกขึ้นเสยผมที่ปกใบหน้าออกลวกๆ ค่อยๆ เอนกายลงนอนราบไปกับที่นอน โดยที่มิราหมดสติอยู่บนตัวเขา ในใจกลับครุ่นคิดถึงเรื่องที่เขาทำลงำปกับคนตัวเล็ก แม้แต่ชื่อของเขาเธอก็ยังไม่รู้จัก แตกต่างจากเขาที่รู้จักเธอเป็นอย่างดีทั้งข้างนอกและข้างใน ไทเรลล์ถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะหลับลงไปพร้อมๆ กับมิรา แขนแกร่งของเขาตวัดกอดร่างบางเอาไว้หลวมๆ สมองของเขาสั่งการให้หยุดความคิดเอาไว้เพียงเท่านั้น ตามนิสัยส่วนตัวของเขา โดยจะไม่กังวลกับอะไรที่ยังไม่เกิดขึ้นทั้งสิ้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more