Arearab University (หนึ่งอาทิตย์ต่อมา)
พราวยืนมองแก้วน้ำในมือที่เพิร์ดซื้อให้อย่างเหม่อลอย หลายวันมานี้ลุงเดฟก็หายออกไปจากชีวิตของเธออีกครั้งราวกับว่าเรื่องก่อนหน้านี้มันเป็นแค่เพียงความฝัน บางครั้งเวลาที่อีกฝ่ายไม่กลับบ้านเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาไปกับอาจารย์คนสวยหรือเปล่า ก่อนหน้านี้เธอโทรศัพท์ไปถามแม่เหมือนว่าทั้งคู่จะเคยคบกันด้วย 'ถ่านไฟเก่าจะติดหรือเปล่านะ' พอคิดแบบนี้ทีไรก็เกิดความรู้สึกหึงหวงขึ้นมา
“พราว”
“….”
“พราว”
“….”
“พราว!!” เพิร์ดที่พยายามเรียกหญิงสาวอยู่นานก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมช่วงนี้เธอถึงเหม่อลอยจัง
“อะไรเพิร์ดนายจะตะโกนทำไมเนี่ยหูฉันจะแตกแล้ว” พอเริ่มสนิทกันสรรพนามที่เขากับเธอเรียกแทนกันก็เริ่มเปลี่ยนตาม
“ฉันเรียกเธอ จนเจ็บคอหมดแล้ว”
“อ้าว~เหรอโทษที พอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อย แล้วมีอะไรเหรอ”
“คนนั้นคุณเดวิสใช่ไหม”
พราวรีบมองไปตามมือเพื่อนชี้บอกว่าคนที่เธอเพิ่งจะนึกถึง
