“เมียกูสวยตั้งแต่เด็ก มึงว่าจริงไหม”
“จริงครับ”
“นี่ถ้ากูมีลูกกับกุลยา ลูกกูต้องหน้าตาดีที่สุดในซอย มึงว่าไหม”
“ใช่ครับ” อังคารรับคำยิ้มแฉ่งอย่างประจบประแจง
“มึงรีบเลย ให้ไว”
“เจ้านายอ่านเอกสารครบแล้วใช่ไหมครับ”
“ครบแล้ว เดี๋ยวกูจะไปหาเมียกูวันนี้แหละ” กุมภ์ยิ้มกริ่ม
“เห็นเจ้านายยิ้มแบบนี้ผมหลอนทุกทีเลยครับ”
“ให้ไวไอ้อังคาร กูขอสั่งให้มึงไปตรงชายป่าข้างบ้านเมียกูให้เร็วที่สุดเท่าที่มึงจะทำได้ โอ๊ย! มึงจะกระชากรถห่าเหวทำไมวะ”
“ผมต้องไปให้ไวครับ” อังคารขับรถไปยังจุดที่ไอ้ม่วงบอกโดยเร็ว
“เจ้านายครับ” อังคารเรียกเจ้านายที่แอบมองข้าวของทุกอย่างด้วยความอาลัยอาวรณ์
“อะไร”
“อย่าอาลัยอาวรณ์อัลบั้มรูปของนายหญิงนักเลยครับ เอาไว้มีลูกกับนายหญิงค่อยถ่ายคู่กันสักร้อยรูปพันรูปยังได้เลย”
“กูรู้จักมึงมาสามสิบกว่าปี วันนี้มึงโคตรพูดจาดีเหลือเชื่อ”
“ถ้าเจ้านายไม่ไปผมไปนะครับ นั่นรถตำรวจมาแล้ว
