กุมภ์กุลยา ตอนที่ 8
1501 Words
กุลธิดามีท่าทีสนใจกุมภ์เป็นอันมาก เธอไม่ได้สนใจรูปลักษณ์ภายนอก อะไรของเขามากนัก ด้วยว่าเขาเป็นเจ้าของเกาะที่แสนร่ำรวย กว่าที่กุมภ์จะปลีกตัวกลับมาที่กระท่อมได้ก็ดึกดื่นค่อนคืน ด้วยว่ามีงานเลี้ยงบนเกาะและเขาต้องอยู่ต้อนรับ อีกทั้งกุลธิดายังตามเกาะติดเขาแจเหมือนตุ๊กแก
ร่างสูงที่ยืนโงนเงนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ยังปักหลักอยู่หน้ากระท่อมหลังน้อย ความรู้สึกของกุมภ์ในยามนี้คือความมึนงง เขายังไม่รู้ความจริงแต่ได้สั่งอังคารให้ไปสืบหาความจริงเรื่องนี้มาให้กระจ่าง
กุมภ์เดินเข้าไปในกระท่อมด้วยฝีเท้าเบาแสนเบา เขาทอดสายตามองร่างน้อยที่กำลังนอนหลับคุดคู้อยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกสับสนว้าวุ่นใจ เธอพลิกตัวกลับมา ก่อนจะกรีดร้องสุดเสียงเพราะตกใจ
“กรี๊ด!! อื้อ...” กุมภ์ตรงเข้าอุดปากของหญิงสาวเอาไว้ เขาเองก็ตกใจที่เธอทำท่าจะกรีดร้อง
“ผมเอง” น้ำเสียงคุ้นเคยนั้น ทำให้กุลยาผ่อนคลาย รีบพยักหน้ารับรู้ว่าเขาไม่ใช่โจรผู้ร้าย กลิ่นเหล้าที่เจือออกมาจากลมหายใจทำให้เธอรับรู้ว่าเขากำลังเมา
“เป็นยังไงบ้าง” กุมภ์เอ่ยถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงคล้ายจะห่วงใย ก่อนจะจุดตะเกียงจนสว่างไสวไปทั่วกระท่อม เขายังไม่ได้ต่อไฟฟ้ามาที่นี่เนื่องด้วยต้องการบรรยากาศเป็นส่วนตัว เงียบสงบ คงความเป็นชนบทเอาไว้เฉกเช่นเก่าก่อน
“ฉันดีขึ้นมากแล้วค่ะ”
“คิดยังไงถึงกรีดข้อมือตัวเอง ไหนบอกว่ากลัวเลือดยังไงล่ะ”
“ฉันกลัวคุณมากกว่า”
“อืม...” เขาครางในลำคอ มองหน้าเธอนิ่ง
“มองฉันแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ”
“คุณมีน้องสาวหรือพี่สาวฝาแฝดหรือเปล่า” เขาเอ่ยถามแบบตรงประเด็นไม่อ้อมค้อม ในเวลานี้เขาต้องการคำตอบให้กระจ่างใจว่าสรุปมันเป็นยังไงกันแน่
“คุณรู้ได้ยังไง” กุลยาเอ่ยถามอย่างตกใจ
“ตกลงคุณเป็นใครกันแน่”
“ฉัน... ฉันก็คือกุลธิดาไง”
“กุลธิดามาเลี้ยงปิดกล้องละคร ตอนนี้อยู่บนเกาะของผม คุณไม่ใช่กุลธิดา”
“น้องสาวของฉันมาอยู่ที่นี่เหรอคะ” กุลยาเอ่ยถามอย่างตกอกตกใจ
“อ้อ... น้องสาวของคุณอย่างนั้นเหรอ แล้วคุณชื่ออะไรครับ” กุมภ์เอ่ยถามอีก เขาเริ่มสนใจผู้หญิงตรงหน้ามากยิ่งขึ้น
“มันสำคัญด้วยเหรอคะ” เขาข่มเหงเธอไปแล้ว ถึงตอนนี้ยังสนใจอยากรู้อีกเหรอว่าเธอชื่ออะไร กุลยาคิดอย่างหดหู่ใจ
“สำคัญสิ” เขาดึงเธอมานั่งบนตัก กักกอดเอาไว้ไม่ยอมให้เธอหนีไปไหน
“คุณเมาแล้ว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” กุลยาเริ่มโวยวาย สัมผัสใกล้ชิดทำให้หัวใจของเธอเต้นโครมคราม
“ไม่ปล่อย จะทำไม” เขาจับปลายคางสวยเอาไว้ มองสบตาเธอไม่วาง
“คนเผด็จการแบบคุณคงมีความสุขที่ได้ทำแบบนี้กับฉัน”
“ก็ค่อนข้างมีความสุขนะ ถ้าคุณหือกับผม ผมจะจัดการน้องสาวของคุณซะ คุณว่าดีไหม” คำขู่ของเขาได้ผล กุลยาหยุดกึกมองเขาอย่างตกตะลึง เพราะคิดว่าคนอย่างเขาทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ
“ห้ามทำอะไรน้องสาวของฉันเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
“คุณจะทำอะไรผมเหรอ”
“ฉัน... ฉัน... ฉันจะ...จะ... บอกกุลธิดาให้ระวังตัว จะบอกให้เขาหนีไป ให้เขารู้ว่าคุณชั่วร้ายแค่ไหน” ประโยคของเธอทำให้เขาหัวเราะร่วน
“ก่อนที่คุณจะทำแบบนั้น คุณควรที่จะหาทางออกไปจากกระท่อมหลังนี้ให้ได้ก่อนนะ ผมเห็นคุณหนีทีไรก็เดินวนเวียนกลับมาทางเดิมทุกที”
ประโยคของเขาทำให้เธอต้องเม้มปากเข้าหากันแน่น เจ็บใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้ เจ็บใจที่หนีออกไปจากที่นี่ไม่ได้
“คุณสัญญาว่าจะพาฉันกลับไปส่งบ้าน”
“ผมสัญญาครับ คนอย่างผมไม่เคยผิดคำสัญญาอยู่แล้ว”
“และห้ามทำอะไรน้องสาวของฉันเด็ดขาด”
“ผมไม่คิดจะทำอะไรน้องสาวของคุณหรอก แต่น้องสาวของคุณนี่สิ”
เขาพูดให้เธออยากรู้และถามต่อ คนเจ้าเล่ห์ยกยิ้มที่มุมปากเมื่อได้ยินประโยคที่เขาต้องการ
“กุลธิดาทำไม”
“เขามองผมเหมือนจะกลืนกินเลยละ คุณรู้ไหม”
“หลงตัวเอง” เธอถึงกับย่นจมูกใส่คนหลงตัวเองทันที
“คงมีแต่คุณนี่แหละไม่หลงผม กุลธิดาน่ะทั้งทอดสะพานทั้งทำตาหวานเชื่อมใส่ผมไม่หยุดเลย ดีนะที่ผมหนีมาได้ ไม่งั้นคืนนี้ผมโดนน้องสาวของคุณปล้ำแน่นอน”
“คุณนี่!” เธอถึงกับกลอกตาไปมากับประโยคของเขา
“คุณไม่เชื่อผมเหรอ” น่าแปลกที่การนั่งเถียงกับเธอในลักษณะนี้ทำให้เขารู้สึกมีความสุขไม่น้อย ร่างนุ่ม ๆ หอม ๆ ที่นั่งอยู่บนตักให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานในเวลาเดียวกัน หัวใจของกุมภ์เต้นแรงขณะมองซีกแก้มนวลของหล่อน
“น้องสาวของฉันไม่ชอบคนป่าเถื่อนแบบคุณหรอก”
“ก็ไม่แน่นะ ผมเป็นเจ้าของเกาะที่นี่ มีเงินเยอะแยะใช้ไปทั้งชาติก็ไม่หมด บางทีน้องสาวของคุณอาจจะชอบเงินของผมก็ได้”
“เขาเป็นดาราดังมีเงินมากมาย ไม่อยากได้เงินของคนอื่นหรอก” กุลยาเอ่ยเถียง
“คุณแน่ใจเหรอว่าน้องสาวของคุณคิดแบบนั้นจริง ๆ” เขาหยั่งเชิงถาม ดูเหมือนว่าคนบนตักของเขาจะไม่ค่อยรู้จักน้องสาวของตัวเองดีนัก
“ใช่น่ะสิ”
“คุณรู้จักน้องสาวของคุณดีแค่ไหน”
“กุลธิดาไปทำอะไรใครเหรอคะ คุณถึงได้แค้นเขาขนาดนี้”
“ไปทำอะไรให้อย่างนั้นเหรอ งั้นคุณก็ตามผมมานี่เลย” กุมภ์พากุลยาออกจากกระท่อม
“นี่คือ... คนที่น้องสาวของคุณทำร้ายจนเขาต้องคิดสั้นฆ่าตัวตาย”
ณัฐไม่มีญาติที่ไหนอีก เขาเลยช่วยจัดการเรื่องศพของอีกฝ่าย นุชรีบอกว่าณัฐอ่อนแอ เขาก็อยากจะคิดแบบนั้น แต่ด้วยว่าคบหากันมานานรักกันเหมือนพี่น้อง เขาจึงรู้สึกเจ็บแค้นในเวลาเดียวกัน
“กุลธิดาทำเหรอคะ” กุลยากลืนน้ำลายลงคอด้วยความรู้สึกหดหู่ใจ
“ใช่ น้องสาวของคุณทำร้ายเขาจนต้องกระโดดตึกฆ่าตัวตายเป็นข่าวโด่งดังเมื่อปีก่อนไง ในขณะที่ณัฐตาย แต่น้องสาวของคุณก็ยังเป็นดาราดังมีแฟนคลับมากมายและไม่ได้รับผลกรรมอะไรเลย” กุมภ์พูดอย่างเจ็บปวด
“แล้วคุณรู้ได้ไงว่ากุลธิดาทำ คุณมีหลักฐานอะไรถึงมากล่าวหาน้องสาวของฉัน” ร่างของกุลยาที่คุกเข่าอยู่หน้าหลุมฝังศพของณัฐหันมาเอ่ยถาม เธอเห็นแววเศร้าในดวงตาของเขา
“คุณตามผมมาเถอะ จะได้รู้ความจริงทุกอย่าง บันทึกต่าง ๆ นานา บอกว่าเพื่อนของผมกับน้องสาวของคุณรักกันมากแค่ไหน แล้วหล่อนทิ้งเขาไปอย่างไม่แยแส เขารักน้องสาวของคุณมาก จนต้องคิดสั้นฆ่าตัวตาย คุณอ่านบันทึกของเขาสิ แล้วคุณจะเข้าใจ” เขากดเธอให้นั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะตัวหนึ่ง แล้วเปิดสมุดบันทึกเล่มหนึ่งให้เธออ่าน กุลยาอ่านแล้วก็เข้าใจในทันทีว่าณัฐเป็นคนรักของกุลธิดา
“ฉันขอโทษแทนน้องสาวของฉันด้วยนะคะ สิ่งที่ฉันเสียให้คุณไปถือว่าชดใช้แทนน้องสาวของฉันได้ไหมคะ กุลธิดาน่ะขาดแม่ตั้งแต่เด็ก ครอบครัวของเราแตกแยก พ่อไปทางแม่ไปทาง เขากับฉันไม่ได้สนิทกัน แต่ฉันก็รักเขาที่สุด เพราะเขาเป็นน้องสาวคนเดียวของฉัน ความผิดของเขาฉันจะรับเอาไว้เอง ถ้าคุณอยากแก้แค้นก็มาลงที่ฉัน ฉันยอมคุณทุกอย่าง”
“ดูท่าคุณจะรักน้องสาวของคุณมากนะ” เขาดึงเธอมาหา มองสบตาที่เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวนั้น
“งั้นคืนนี้คุณก็ยอมตกเป็นของผมอีกครั้งงั้นสิ” เขาเอ่ยถาม ไม่รู้ด้วยฤทธิ์ความเมาหรืออะไรกันแน่ แต่ในเวลานี้เขาปรารถนาเธอเหลือเกิน
“ถ้าคุณต้องการแบบนั้น ฉันก็ยินยอม แต่คุณต้องสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับกุลธิดาอีกเด็ดขาด” ข้อแลกเปลี่ยนของเธอทำให้เขาขบคิด
“ผมสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับเขาอีก โอเคไหม” เขาอุ้มเธอขึ้นสู่อ้อมแขน
กุลยาตัวสั่นสะท้านยามที่เขากดเธอไปกับเตียงนอนกว้าง ที่นี่ไม่ใช่ในกระท่อม แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังกลัวเขาอยู่ดี
- Writer
