“ขอบคุณนายท่านขอรับ ข้ากับลูกไม่กล้ารบกวนอีก ข้าขอพาลูกกลับบ้านเลยนะขอรับ”
“เดี๋ยวก่อน อย่าลืมไปเอาหนังสือสัญญาขายตัวของเสี่ยวเหวินที่พ่อบ้านเฉิงด้วย ต่อไปเสี่ยวเหวินก็เป็นอิสระจากจวน”
เสนาบดีเฒ่ารู้สึกผิดกับฮุ่ยหลินและฮุ่ยชิงมาก ต่อไปนี้เขาจะดีต่อพวกนางทั้งสองให้มากเพื่อชดเชยความผิดที่เคยโง่งม ฮุ่ยชิงไม่เคยได้รับความรักจากเขาอย่างเต็มที่ บางครั้งนางถูกรังแกเขาก็แกล้งไม่รู้ไม่เห็นเพราะโกรธฮุ่ยหลิง ต่อไปนี้ไม่ใช่แค่ตำแหน่งฮูหยินใหญ่ที่เขาจะมอบให้ฮุ่ยหลิง และไม่ใช่เพียงตำแหน่งลูกฮูหยินใหญ่ที่จะมอบให้ฮุ่ยชิง แต่ไม่ว่าพวกนางสองแม่ลูกต้องการสิ่งใด เขาย่อมต้องหามาวางแทบเท้าสตรีทั้งสอง
“ขอบคุณนายท่านขอรับ” สองพ่อลูกพากันกลับไปแล้ว เจิ้งอี้เหยียนก็มีสีหน้ามืดครึ้มขึ้นอีกระลอกหนึ่ง ฮุ่ยชิงหันไปเห็นพอดีตอนที่กัวจื่อหลานมากระซิบบางอย่างก่อนจากไป
“มีเรื่องอะไรหรือเจ้าคะท่านพี่”
“หมิงจงซีออกมาจากเ
