เจิ้งอี้เหยียนเห็นเด็กน้อยคนหนึ่งที่ไม่เคยพบพานป่าท้อกว้างใหญ่สุดสายตา ท่าทางตื่นตะลึงอย่างไม่ได้เสแสร้ง รอยยิ้มสว่างไสวชวนใจสั่นของนางทำให้ร่างสูงขยับเข้าไปใกล้
“ที่แคว้นลั่วของข้าเป็นที่ราบจึงอุดมสมบูรณ์มาก ป่าท้อแบบนี้มีให้เห็นทั่วไป หากเจ้าชอบ ข้าจะสั่งให้คนปลูกจนเต็มพื้นที่อุทยานในวังเหิงเยว่”
ล่อหลอกอีกแล้ว เจิ้งอี้เหยียน
รอยยิ้มดั่งดอกท้อแรกแย้มเมื่อครู่หุบลงอย่างน่าเสียดาย แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกริ่มที่มุมปากทว่าแฝงด้วยอุบาย นางปรายตามองผลท้อผลหนึ่งมีขนาดใหญ่กว่าผลท้อบนต้นเดียวกัน เจิ้งอี้เหยียนเห็นสายตาของเมียรักที่มองผลท้อสุก ผิวของมันเริ่มเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีชมพู แล้วยิ้มให้นางอย่างกระตือรือร้น
“เจ้าอยากได้ผลท้อลูกใหญ่นั่นหรือ ข้าจะไปเก็บลงมาให้เจ้าเอง ผลท้อของแคว้นลั่วแตกต่างจากผลท้อที่อื่น ผลจะใหญ่กว่า เนื้อหนา มีรสกรอบหวาน และมีกลิ่นหอมอ่อนๆ”
ฮุ่ยชิงพยักหน้า ปล่อยให้เข
