“เจ้าว่าเหล่าสนมอนุที่วังเหิงเยว่ไปอยู่ที่วัดกันหมด” น้ำเสียงของนางเอ่ยด้วยความรู้สึกเคลือบแคลง พลางถามอย่างสงสัย “เหตุใดพวกนางถึงได้พร้อมใจกันไปวัดแห่งนี้”
“อดีตสนมและอนุทุกนางล้วนแล้วแต่ไปบวชเป็นแม่ชีศึกษาธรรมะที่วัดหย่งฮกยี่เพคะ”
“เจ้าว่าพวกนางทุกคนไปบวชเป็นแม่ชีศึกษาพระธรรมกันหมดรึ! ทำไมพวกนางถึงแสนดีอย่างนี้ ผิดกับข้า นานๆ ถึงจะเข้าวัดสักครั้ง”
สีหน้าประหลาดใจอย่างสุดแสน ดวงตากระจ่างใสเบิกกว้างอย่างตะลึง นางกำนัลทั้งสองถึงกับกลั้นยิ้มไม่อยู่ พระชายาช่างน่าเอ็นดูนัก
ไม่แปลกใจแล้วที่องค์ชายรองเลือกพระชายาฮุ่ยชิงเข้าวัง พระชายาจัดว่าเป็นหญิงงามแต่ความงามของนางกลับดูสบายตา กิริยาน่ารักอย่างเป็นธรรมชาติไร้การแต่งเติม ทำให้ผู้คนทั้งหลายที่อยู่ใกล้แล้วรู้สึกเบิกบานใจไปด้วย อารมณ์ดีอย่างบรรยายไม่ถูก
“เมื่อก่อนวังเหิงเยว่ เคยมีสนมและอนุอยู่มากมาย องค์ชายรองเลือกรับเข้าวังด้วยพระองค์เองบ้า
